bevoelen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bevoelen. Equivalent to be- +‎ voelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈvu.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧voe‧len
• Rhymes: -ulən

Verb

bevoelen

1. (transitive) to touch, to feel, to perceive by touching

Conjugation

Conjugation of bevoelen (weak, prefixed)
infinitive	bevoelen
past singular	bevoelde
past participle	bevoeld
infinitive	bevoelen
gerund	bevoelen n
	present tense	past tense
1st person singular	bevoel	bevoelde
2nd person sing. (jij)	bevoelt, bevoel2	bevoelde
2nd person sing. (u)	bevoelt	bevoelde
2nd person sing. (gij)	bevoelt	bevoelde
3rd person singular	bevoelt	bevoelde
plural	bevoelen	bevoelden
subjunctive sing.1	bevoele	bevoelde
subjunctive plur.1	bevoelen	bevoelden
imperative sing.	bevoel
imperative plur.1	bevoelt
participles	bevoelend	bevoeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: bevoel