aanvoelen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ voelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌvu.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧voe‧len

Verb

aanvoelen

1. (transitive) to have feeling for, to sense

   Zij voelt altijd goed aan wanneer er een modulatie ingepast moet worden.

   She always has a good sense for knowing when we should insert a modulation.

2. (intransitive, with adverbs) to feel, to be to the touch

   Je hoofd voelt erg warm aan, je hebt misschien koorts.

   Your head is very warm to the touch, you might have fever.

3. (transitive) to feel [with als ‘like’]

Conjugation

Conjugation of aanvoelen (weak, separable)
infinitive	aanvoelen
past singular	voelde aan
past participle	aangevoeld
infinitive	aanvoelen
gerund	aanvoelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	voel aan	voelde aan	aanvoel	aanvoelde
2nd person sing. (jij)	voelt aan, voel aan2	voelde aan	aanvoelt	aanvoelde
2nd person sing. (u)	voelt aan	voelde aan	aanvoelt	aanvoelde
2nd person sing. (gij)	voelt aan	voelde aan	aanvoelt	aanvoelde
3rd person singular	voelt aan	voelde aan	aanvoelt	aanvoelde
plural	voelen aan	voelden aan	aanvoelen	aanvoelden
subjunctive sing.1	voele aan	voelde aan	aanvoele	aanvoelde
subjunctive plur.1	voelen aan	voelden aan	aanvoelen	aanvoelden
imperative sing.	voel aan
imperative plur.1	voelt aan
participles	aanvoelend	aangevoeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Further reading

• Matthias de Vries, Lambert Allard te Winkel (1864) “aanvoelen”, in Woordenboek der Nederlandsche Taal, published 2001