ordior
Appearance
Latin
[edit]Alternative forms
[edit]Etymology
[edit]Unknown origin.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /ˈoːr.di.or/, [ˈoːrd̪iɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈor.di.or/, [ˈɔrd̪ior]
Verb
[edit]ōrdior (present infinitive ōrdīrī, perfect active ōrsus sum); fourth conjugation, deponent
Conjugation
[edit]- There is a supine and perfect passive participle ōrdītus, which is rare and only post-Classical.
Conjugation of ōrdior (fourth conjugation, deponent)
indicative | singular | plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | ōrdior | ōrdīris, ōrdīre |
ōrdītur | ōrdīmur | ōrdīminī | ōrdiuntur | ||||||
imperfect | ōrdiēbar | ōrdiēbāris, ōrdiēbāre |
ōrdiēbātur | ōrdiēbāmur | ōrdiēbāminī | ōrdiēbantur | |||||||
future | ōrdiar | ōrdiēris, ōrdiēre |
ōrdiētur | ōrdiēmur | ōrdiēminī | ōrdientur | |||||||
perfect | ōrsus or ōrdītus + present active indicative of sum | ||||||||||||
pluperfect | ōrsus or ōrdītus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
future perfect | ōrsus or ōrdītus + future active indicative of sum | ||||||||||||
subjunctive | singular | plural | |||||||||||
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | ōrdiar | ōrdiāris, ōrdiāre |
ōrdiātur | ōrdiāmur | ōrdiāminī | ōrdiantur | ||||||
imperfect | ōrdīrer | ōrdīrēris, ōrdīrēre |
ōrdīrētur | ōrdīrēmur | ōrdīrēminī | ōrdīrentur | |||||||
perfect | ōrsus or ōrdītus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
pluperfect | ōrsus or ōrdītus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
imperative | singular | plural | |||||||||||
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | — | ōrdīre | — | — | ōrdīminī | — | ||||||
future | — | ōrdītor | ōrdītor | — | — | ōrdiuntor | |||||||
non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
active | passive | active | passive | ||||||||||
present | ōrdīrī | — | ōrdiēns | — | |||||||||
future | ōrsūrum esse, ōrdītūrum esse |
— | ōrsūrus, ōrdītūrus |
ōrdiendus, ōrdiundus | |||||||||
perfect | ōrsum esse, ōrdītum esse |
— | ōrsus, ōrdītus |
— | |||||||||
future perfect | ōrsum fore, ōrdītum fore |
— | — | — | |||||||||
perfect potential | ōrsūrum fuisse, ōrdītūrum fuisse |
— | — | — | |||||||||
verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
ōrdiendī | ōrdiendō | ōrdiendum | ōrdiendō | ōrsum, ōrdītum |
ōrsū, ōrdītū |
Derived terms
[edit]Descendants
[edit]See ōrdiō.
References
[edit]- “ordior”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “ordior”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- ordior in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to enter into conversation with some one: sermonem conferre, instituere, ordiri cum aliquo
- to enter into conversation with some one: sermonem conferre, instituere, ordiri cum aliquo
- Online Latin dictionary, Olivetti