niewymownie

Old Polish

Etymology

From niewymowny +‎ -ie. First attested in the 15th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɲɛvɨmɔvɲɛ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɲɛvɨmɔvɲɛ/

Adverb

niewymownie

1. (attested in Greater Poland) indescribably
   • 1858 [c. 1408], Wojciech Szurkowski z Ponieca, “Wyroki sądów miejskich czyli ortyle [Urban court rulings i.e. "Ortyls"]”, in Wacław Aleksander Maciejowski, editor, Historia prawodawstw słowiańskich [History of Slavic lawmaking], volume 6, Poniec, page 144:

     Yestlyby kto byl barzo vrwan, nyewymownye albo tesz przesz sznamyenythych ran bylby byth, za [po]pokvp XXX szelagow onemu czyrpyaczemu maya bycz dany

     [Jestliby kto był bar-zo urwan niewymownie albo też przez znamienitych ran byłby bit, za [po]pokup XXX szelągow onemu cirpiącemu mają być dany]

Related terms

adjectives

• niewymowiący
• niewymowny
• niewymówiony
• wymowny
• wymówiony

 

nouns

• wymawianie
• wymowa
• wymowność
• wymówca
• wymówienie
• wymówka

 

verbs

• mówić impf
• wymówić pf, wymawiać impf

 

Descendants

• Polish: niewymownie

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “niewymownie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN