nakładnik
Appearance
Polish
[edit]Etymology
[edit]From nakładać + -nik. First attested in 1768.[1]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]nakładnik m inan
Declension
[edit]Declension of nakładnik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | nakładnik | nakładniki |
genitive | nakładnika | nakładników |
dative | nakładnikowi | nakładnikom |
accusative | nakładnik | nakładniki |
instrumental | nakładnikiem | nakładnikami |
locative | nakładniku | nakładnikach |
vocative | nakładniku | nakładniki |
Related terms
[edit]adjectives
adverbs
nouns
verbs
References
[edit]Further reading
[edit]- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “nakładnik”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “nakładnik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “nakładnik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 84