nakładczy

Polish

Etymology

From nakładca +‎ -y. First attested in 1819.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈkwat.t͡ʂɘ/
• Rhymes: -att͡ʂɘ
• Syllabification: na‧kład‧czy

Adjective

nakładczy (not comparable, derived adverb nakładczo)

1. (relational) merchant employer (of jobs, requests, etc., paid for by the contractor, who also supplies materials, and made in the contractor's own place with their own tools)

   Synonym: nakładowy

Declension

Declension of nakładczy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	nakładczy		nakładcza	nakładcze	nakładczy	nakładcze
genitive	nakładczego		nakładczej	nakładczego	nakładczych
dative	nakładczemu		nakładczej	nakładczemu	nakładczym
accusative	nakładczego	nakładczy	nakładczą	nakładcze	nakładczych	nakładcze
instrumental	nakładczym		nakładczą	nakładczym	nakładczymi
locative	nakładczym		nakładczej	nakładczym	nakładczych

Derived terms

noun

• nakładczość

 

Related terms

adjectives

• nakładany
• nakładkowy
• nakładny
• nakładowy

 

adverbs

• nakładnie
• nakładowo

 

nouns

• nakład
• nakładacz
• nakładaczka
• nakładarka
• nakładca
• nakładka
• nakładnik
• nakładowość

 

verbs

• kładać impf
• kłaść impf
• nakładać impf
• nakłaść pf

 

Further reading

• nakładczy in Polish dictionaries at PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “nakładczy”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 84
• nakładczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego