nakładacz

Polish

Etymology

From nakładać +‎ -acz. First attested in 1688.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /naˈkwa.dat͡ʂ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /naˈkɫa.dat͡ʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -adat͡ʂ
• Syllabification: na‧kła‧dacz

Noun

nakładacz m pers (female equivalent nakładaczka)

1. (publishing) feeder (one who feeds sheets of paper into a machine)
2. loader (one who loads items onto things)
   • 1688, Wacław Potocki, Moralia, page 246:

     Czyli od gnojowego nakładacze wozu?

     So from the dung-covered wagon loader?

Declension

Declension of nakładacz

	singular	plural
nominative	nakładacz	nakładacze
genitive	nakładacza	nakładaczy
dative	nakładaczowi	nakładaczom
accusative	nakładacza	nakładaczy
instrumental	nakładaczem	nakładaczami
locative	nakładaczu	nakładaczach
vocative	nakładaczu	nakładacze

Noun

nakładacz m inan

1. (dentistry) scaler (tool)

Declension

Declension of nakładacz

	singular	plural
nominative	nakładacz	nakładacze
genitive	nakładacza	nakładaczy
dative	nakładaczowi	nakładaczom
accusative	nakładacz	nakładacze
instrumental	nakładaczem	nakładaczami
locative	nakładaczu	nakładaczach
vocative	nakładaczu	nakładacze

Related terms

adjectives

• nakładany
• nakładczy
• nakładkowy
• nakładny
• nakładowy

 

adverbs

• nakładczo
• nakładnie
• nakładowo

 

nouns

• nakład
• nakładarka
• nakładca
• nakładczość
• nakładka
• nakładnik
• nakładowość

 

verbs

• kładać impf
• kłaść impf
• nakładać impf
• nakłaść pf

 

Further reading

• nakładacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• nakładacz in Polish dictionaries at PWN