ร้อง (rɔ́ɔng, “to cry (out, aloud, etc)”) + เรียก (rîiak, “to call”).
ร้องเรียก • (rɔ́ɔng-rîiak) (abstract noun การร้องเรียก)
- to call; to hail.
- Proverbs 8:1, KJV:
- ปัญญามิได้ร้องเรียกหรือ
- bpan-yaa mí dâai rɔ́ɔng-rîiak rʉ̌ʉ
- Doth not wisdom cry?
- Zechariah 7:13, KJV:
- เมื่อเราร้องเรียก เขาไม่ฟังฉันใด เมื่อเขาร้องทูล เราก็ไม่ฟังฉันนั้น
- mʉ̂ʉa rao rɔ́ɔng-rîiak · kǎo mâi fang chǎn-dai · mʉ̂ʉa kǎo rɔ́ɔng tuun · rao gɔ̂ mâi fang chǎn-nán
- as he cried, and they would not hear; so they cried, and I would not hear,
- Job 5:1, KJV:
- ร้องเรียกเดี๋ยวนี้ซิ มีผู้ใดจะตอบท่าน ท่านจะหันไปหาวิสุทธิชนผู้ใด
- rɔ́ɔng-rîiak dǐao-níi sí · mii pûu-dai jà dtɔ̀ɔp tâan · tâan jà hǎn bpai hǎa wí-sùt-tí-chon pûu-dai
- Call now, if there be any that will answer thee; and to which of the saints wilt thou turn?
- Proverbs 9:15, KJV:
- พลางร้องเรียกบรรดาผู้ที่ผ่านไปผู้เดินตรงไปตามทางของเขาว่า
- plaang rɔ́ɔng-rîiak ban-daa pûu tîi pàan bpai pûu dəən dtrong bpai dtaam taang kɔ̌ɔng kǎo wâa
- To call passengers who go right on their ways:
- Hosea 7:11, KJV:
- เอฟราอิมเป็นเหมือนนกเขาโง่เขลาและไร้ความคิด ร้องเรียกอียิปต์ วิ่งไปหาอัสซีเรีย
- ee-fraa-im bpen mʉ̌ʉan nók-kǎo ngôo-klǎo lɛ́ rái kwaam-kít · rɔ́ɔng-rîiak ii-yìp · wîng bpai hǎa át-sii-riia
- Ephraim also is like a silly dove without heart: they call to Egypt, they go to Assyria.
