χαλκός

Ancient Greek

Alternative forms

• καυχός (kaukhós) — Cretan

Etymology

Unknown. Has been compared to Proto-Slavic *želězo (“iron”), Latin ferrum, and Hittite [script needed] (ḫapalki-). Perhaps related to κάλχη (kálkhē, “purple”). Ultimately, Proto-Indo-European origin seems unlikely and the word is probably a borrowing from an eastern substrate.

Cognate to Mycenaean Greek 𐀏𐀏𐀩𐀀 (ka-ka-re-a), 𐀏𐀒 (ka-ko, “copper”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰal.kós/ → /xalˈkos/ → /xalˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰal.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰalˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /xalˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /xalˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /xalˈkos/

Noun

χᾰλκός • (khălkós) m (genitive χᾰλκοῦ); second declension

1. copper, or copper alloyed with tin, bronze
2. (poetic) anything made of metal
3. copper, cauldron, urn
4. copper money
5. the phrase χαλκοῦ ἄνθος (khalkoû ánthos): particle thrown off by copper while cooling

Inflection

Second declension of ὁ χᾰλκός; τοῦ χᾰλκοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ χᾰλκός ho khălkós	τὼ χᾰλκώ tṑ khălkṓ	οἱ χᾰλκοί hoi khălkoí
Genitive	τοῦ χᾰλκοῦ toû khălkoû	τοῖν χᾰλκοῖν toîn khălkoîn	τῶν χᾰλκῶν tôn khălkôn
Dative	τῷ χᾰλκῷ tôi khălkôi	τοῖν χᾰλκοῖν toîn khălkoîn	τοῖς χᾰλκοῖς toîs khălkoîs
Accusative	τὸν χᾰλκόν tòn khălkón	τὼ χᾰλκώ tṑ khălkṓ	τοὺς χᾰλκούς toùs khălkoús
Vocative	χᾰλκέ khălké	χᾰλκώ khălkṓ	χᾰλκοί khălkoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ὀρείχαλκος (oreíkhalkos)
• παγχάλκεος (pankhálkeos)
• πάγχαλκος (pánkhalkos)
• πολύχαλκος (polúkhalkos)
• ὑπόχαλκος (hupókhalkos)
• χαλκάνθη (khalkánthē)
• χάλκανθον (khálkanthon)
• χάλκανθος (khálkanthos)
• χάλκασπις (khálkaspis)
• χαλκεία (khalkeía)
• χαλκεῖον (khalkeîon)
• χάλκειος (khálkeios)
• χαλκέμβολος (khalkémbolos)
• χαλκεοθώραξ (khalkeothṓrax)
• χάλκεος (khálkeos)
• χαλκεόφωνος (khalkeóphōnos)
• χαλκεύς (khalkeús)
• χαλκευτικός (khalkeutikós)
• χαλκευτός (khalkeutós)
• χαλκεύω (khalkeúō)
• χαλκεών (khalkeṓn)
• χαλκήϊος (khalkḗïos)
• χαλκήλατος (khalkḗlatos)
• χαλκήρης (khalkḗrēs)
• χαλκητάριον (khalkētárion)
• χάλκινος (khálkinos)
• χαλκίοικος (khalkíoikos)
• χαλκίον (khalkíon)
• χαλκίς (khalkís)
• χαλκῖτις (khalkîtis)
• χαλκοβαρής (khalkobarḗs)
• χαλκοβατής (khalkobatḗs)
• χαλκόγενυς (khalkógenus)
• χαλκογλώχις (khalkoglṓkhis)
• χαλκόδετος (khalkódetos)
• χαλκοειδής (khalkoeidḗs)
• χαλκοκνήμις (khalkoknḗmis)
• χαλκοκορυστής (khalkokorustḗs)
• χαλκόκροτος (khalkókrotos)
• χαλκομόλυβδος (khalkomólubdos)
• χαλκοπάρῃος (khalkopárēios)
• χαλκόπους (khalkópous)
• χαλκοτυπέω (khalkotupéō)
• χαλκότυπος (khalkótupos)
• χαλκουργός (khalkourgós)
• χαλκοῦς (khalkoûs)
• χαλκόφωνος (khalkóphōnos)
• χαλκοχίτων (khalkokhítōn)
• χαλκόω (khalkóō)
• χάλκωμα (khálkōma)
• Χάλκων (Khálkōn)

Descendants

• Greek: χαλκός (chalkós)
• → Arabic: حَلْقُوس (ḥalqūs), حَلْقُوص (ḥalqūṣ), حَرْقُوس (ḥarqūs), حَرْقُوص (ḥarqūṣ), خَلْقُوس (ḵalqūs), خَلْقُوص (ḵalqūṣ)
  • → French: harkous, harqous

Further reading

• “χαλκός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “χαλκός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “χαλκός”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• χαλκός in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “χαλκός”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G5475 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • brass idem, page 93.
  • bronze idem, page 100.
  • cinerary urn idem, page 132.
  • copper idem, page 173.
  • kettle idem, page 468.
  • urn idem, page 940.
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek χαλκός (khalkós) & semantic loan from English bronze.

Pronunciation

• IPA^(key): /xalˈkos/
• Hyphenation: χαλ‧κός

Noun

χαλκός • (chalkós) m (plural χαλκοί)

1. (chemistry, metallurgy) copper

Declension

Declension of χαλκός

	singular	plural
nominative	χαλκός (chalkós)	χαλκοί (chalkoí)
genitive	χαλκού (chalkoú)	χαλκών (chalkón)
accusative	χαλκό (chalkó)	χαλκούς (chalkoús)
vocative	χαλκέ (chalké)	χαλκοί (chalkoí)

Usually in the singular.

Coordinate terms

• Appendix:Greek names for chemical elements

Derived terms

• Εποχή του Χαλκού f (Epochí tou Chalkoú, “Bronze Age”)

Related terms

• χαλκο- (chalko-, “copper, copper coloured”, prefix)

Greek terms prefixed with χαλκο-

χαλκογόνο

χαλκοκουρούνα

and

• επιχάλκωση f (epichálkosi)
• ορειχάλκινος (oreichálkinos, “bronze”, adjective)
• ορείχαλκος m (oreíchalkos, “bronze”)
• χαλκείο n (chalkeío)
• χάλκευμα n (chálkevma)
• χάλκευση f (chálkefsi)
• χαλκευτήριο n (chalkeftírio)
• χαλκευτής m (chalkeftís)
• χαλκεύω (chalkévo)
• χαλκιάς m (chalkiás)
• χάλκινος (chálkinos, “made of copper”, adjective)
• χαλκουργείο n (chalkourgeío)
• χαλκουργός m (chalkourgós)
• χαλκούς (chalkoús, “made of copper”, adjective) (formal)
• χάλκωμα n (chálkoma)
• χαλκωματάδικο n (chalkomatádiko)
• χαλκωματάς m (chalkomatás)
• χαλκωρυχείο n (chalkorycheío)

Not related to χαλκάς m (chalkás)

Further reading

• χαλκός on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el