ταλαίπωρος

Ancient Greek

Etymology

τάλας (tálas, “suffering”) +‎ πορεύω (poreúō, “to go”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ta.lǎi̯.pɔː.ros/ → /taˈlɛ.po.ros/ → /taˈle.po.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ta.lǎi̯.pɔː.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /taˈlɛ.po.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /taˈlɛ.po.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /taˈle.po.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /taˈle.po.ros/

Adjective

τᾰλαίπωρος • (talaípōros) m or f (neuter τᾰλαίπωρον); second declension

1. suffering, distressed, miserable

Inflection

Second declension of τᾰλαίπωρος; τᾰλαίπωρον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		τᾰλαίπωρος talaípōros	τᾰλαίπωρον talaípōron		τᾰλαιπώρω talaipṓrō	τᾰλαιπώρω talaipṓrō		τᾰλαίπωροι talaípōroi	τᾰλαίπωρᾰ talaípōra
Genitive		τᾰλαιπώρου talaipṓrou	τᾰλαιπώρου talaipṓrou		τᾰλαιπώροιν talaipṓroin	τᾰλαιπώροιν talaipṓroin		τᾰλαιπώρων talaipṓrōn	τᾰλαιπώρων talaipṓrōn
Dative		τᾰλαιπώρῳ talaipṓrōi	τᾰλαιπώρῳ talaipṓrōi		τᾰλαιπώροιν talaipṓroin	τᾰλαιπώροιν talaipṓroin		τᾰλαιπώροις talaipṓrois	τᾰλαιπώροις talaipṓrois
Accusative		τᾰλαίπωρον talaípōron	τᾰλαίπωρον talaípōron		τᾰλαιπώρω talaipṓrō	τᾰλαιπώρω talaipṓrō		τᾰλαιπώρους talaipṓrous	τᾰλαίπωρᾰ talaípōra
Vocative		τᾰλαίπωρε talaípōre	τᾰλαίπωρον talaípōron		τᾰλαιπώρω talaipṓrō	τᾰλαιπώρω talaipṓrō		τᾰλαίπωροι talaípōroi	τᾰλαίπωρᾰ talaípōra
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		τᾰλαιπώρως talaipṓrōs			τᾰλαιπωρότερος talaipōróteros			τᾰλαιπωρότᾰτος talaipōrótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἀταλαίπωρος (atalaípōros)
• τᾰλαιπωρέω (talaipōréō)
• τᾰλαιπωρῐ́ᾱ (talaipōríā)
• τᾰλαιπωρῐκός (talaipōrikós)

 

Further reading

• “ταλαίπωρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ταλαίπωρος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ταλαίπωρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G5005 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • disconsolate idem, page 230.
  • dismal idem, page 235.
  • doleful idem, page 246.
  • forlorn idem, page 338.
  • hapless idem, page 384.
  • heart-broken idem, page 392.
  • jaded idem, page 461.
  • melancholy idem, page 524.
  • miserable idem, page 533.
  • moping idem, page 540.
  • mournful idem, page 544.
  • piteous idem, page 615.
  • poor idem, page 626.
  • sad idem, page 730.
  • sorrowful idem, page 795.
  • suffering idem, page 835.
  • tearful idem, page 859.
  • tragic idem, page 886.
  • unfortunate idem, page 918.
  • unhappy idem, page 920.
  • weary idem, page 970.
  • woeful idem, page 986.
  • wretched idem, page 993.

Greek

Etymology

From Ancient Greek ταλαίπωρος (talaípōros).

Pronunciation

• IPA^(key): /taˈlepoɾos/
• Hyphenation: τα‧λαί‧πω‧ρος

Adjective

ταλαίπωρος • (talaíporos) m (feminine ταλαίπωρη, neuter ταλαίπωρο)

1. poor, miserable, wretched (very sad, ill, or poor)

   Ο παππούς ο ταλαίπωρος δεν μπορεί πια να περπατήσει.

   O pappoús o talaíporos den boreí pia na perpatísei.

   Grandad, the poor thing, can no longer walk.

Declension

Declension of ταλαίπωρος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ταλαίπωρος •	ταλαίπωρη •	ταλαίπωρο •	ταλαίπωροι •	ταλαίπωρες •	ταλαίπωρα •
genitive	ταλαίπωρου •	ταλαίπωρης •	ταλαίπωρου •	ταλαίπωρων •	ταλαίπωρων •	ταλαίπωρων •
accusative	ταλαίπωρο •	ταλαίπωρη •	ταλαίπωρο •	ταλαίπωρους •	ταλαίπωρες •	ταλαίπωρα •
vocative	ταλαίπωρε •	ταλαίπωρη •	ταλαίπωρο •	ταλαίπωροι •	ταλαίπωρες •	ταλαίπωρα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ταλαίπωρος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ταλαίπωρος, etc.)

Synonyms

• (poor, wretched): καημένος (kaïménos), κακομοίρης (kakomoíris)

Derived terms

• ταλαιπωρία f (talaiporía, “suffering, hardship”)
• ταλαιπωρώ (talaiporó, “to burden, to make suffer”)