σύνταγμα

Ancient Greek

Etymology

From συντάσσω (suntássō, “to put together”) +‎ -μα (-ma) and συν- (sun-) +‎ τάγμα (tágma, “command, order”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sýn.taŋ.ma/ → /ˈsyn.taɣ.ma/ → /ˈsin.daɣ.ma/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sýn.taŋ.ma/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsyn.taɡ.ma/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsyn.taɣ.ma/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsyn.taɣ.ma/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsin.daɣ.ma/

Noun

σύνταγμᾰ • (súntagma) n (genitive συντάγμᾰτος); third declension

1. (military) a body of troops, squadron, contingent
2. (politics, government) the constitution of a state
3. (music) an arrangement of musical notes
4. a regular collection of writings, a work, book, doctrine
5. Synonym of σύνταξις (súntaxis)

Declension

Third declension of τὸ σύ̆ντᾰγμᾰ; τοῦ σῠντᾰ́γμᾰτος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ σύ̆ντᾰγμᾰ tò súntagma	τὼ σῠντᾰ́γμᾰτε tṑ suntágmate	τᾰ̀ σῠντᾰ́γμᾰτᾰ tà suntágmata
Genitive	τοῦ σῠντᾰ́γμᾰτος toû suntágmatos	τοῖν σῠντᾰγμᾰ́τοιν toîn suntagmátoin	τῶν σῠντᾰγμᾰ́των tôn suntagmátōn
Dative	τῷ σῠντᾰ́γμᾰτῐ tôi suntágmati	τοῖν σῠντᾰγμᾰ́τοιν toîn suntagmátoin	τοῖς σῠντᾰ́γμᾰσῐ / σῠντᾰ́γμᾰσῐν toîs suntágmasi(n)
Accusative	τὸ σύ̆ντᾰγμᾰ tò súntagma	τὼ σῠντᾰ́γμᾰτε tṑ suntágmate	τᾰ̀ σῠντᾰ́γμᾰτᾰ tà suntágmata
Vocative	σύ̆ντᾰγμᾰ súntagma	σῠντᾰ́γμᾰτε suntágmate	σῠντᾰ́γμᾰτᾰ suntágmata
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• συνταγματάρχης (suntagmatárkhēs)
• συνταγματαρχίᾱ (suntagmatarkhíā)
• συνταγματικός (suntagmatikós)
• συνταγμάτιον (suntagmátion)

 

Descendants

Descendants

• Greek: σύνταγμα (sýntagma)
• → English: syntagma
• → Finnish: syntagma
• → French: syntagme
• → Italian: sintagma
• → Portuguese: sintagma
• → Russian: синта́гма (sintágma)
• → Old Ruthenian: сѵнтаґма (sintagma)
• → Serbo-Croatian: sìntagma
• → Spanish: sintagma

Further reading

• σύνταγμα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “σύνταγμα”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “σύνταγμα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • assessment idem, page 45.
  • rate idem, page 673.

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek σύνταγμα (súntagma). By surface analysis, συντάσσω (syntásso, “to command, organise”) +‎ -μα (-ma).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsin.daɣ.ma/

Noun

σύνταγμα • (sýntagma) n (plural συντάγματα)

1. (politics, government) constitution
2. (military) regiment
3. (historical) syntagma (a formation of the Macedonian phalanx)

Declension

Declension of σύνταγμα

	singular	plural
nominative	σύνταγμα (sýntagma)	συντάγματα (syntágmata)
genitive	συντάγματος (syntágmatos)	συνταγμάτων (syntagmáton)
accusative	σύνταγμα (sýntagma)	συντάγματα (syntágmata)
vocative	σύνταγμα (sýntagma)	συντάγματα (syntágmata)

Related terms

• and see: αντισυνταγματικός (antisyntagmatikós, “anticonstitutional”, adjective)
• συνταγματάρχης m or f (syntagmatárchis, “colonel (army)”)
• συνταγματαρχίνα f (syntagmatarchína, “colonel's wife”)
• συνταγματικός (syntagmatikós, “constitutional”, adjective)
• συνταγματικότητα f (syntagmatikótita, “constitutionality”)

 

Further reading

• σύνταγμα on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el