σφάλλω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *(s)gʷʰh₂el- (“to stumble”). Compare Old Armenian սխալեմ (sxalem, “to err”), Sanskrit स्खलति (skhalati, “to stumble”) and possibly Latin fallō.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spʰál.lɔː/ → /ˈsɸal.lo/ → /ˈsfa.lo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spʰál.lɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈspʰal.lo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsɸal.lo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsfal.lo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsfa.lo/

Verb

σφᾰ́λλω • (sphállō)

1. (active voice)
   1. to topple, overthrow
   2. to kill
   3. to baffle
2. (passive voice)
   1. to be foiled
   2. to fall, to be cast down (from a figurative or literal elevated place)
   3. to stagger, reel

Inflection

   Present: σφᾰ́λλω, σφᾰ́λλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σφᾰ́λλω	σφᾰ́λλεις	σφᾰ́λλει	σφᾰ́λλετον	σφᾰ́λλετον	σφᾰ́λλομεν	σφᾰ́λλετε	σφᾰ́λλουσῐ(ν)
	subjunctive	σφᾰ́λλω	σφᾰ́λλῃς	σφᾰ́λλῃ	σφᾰ́λλητον	σφᾰ́λλητον	σφᾰ́λλωμεν	σφᾰ́λλητε	σφᾰ́λλωσῐ(ν)
	optative	σφᾰ́λλοιμῐ	σφᾰ́λλοις	σφᾰ́λλοι	σφᾰ́λλοιτον	σφᾰλλοίτην	σφᾰ́λλοιμεν	σφᾰ́λλοιτε	σφᾰ́λλοιεν
	imperative		σφᾰ́λλε	σφᾰλλέτω	σφᾰ́λλετον	σφᾰλλέτων		σφᾰ́λλετε	σφᾰλλόντων
middle/ passive	indicative	σφᾰ́λλομαι	σφᾰ́λλῃ, σφᾰ́λλει	σφᾰ́λλεται	σφᾰ́λλεσθον	σφᾰ́λλεσθον	σφᾰλλόμεθᾰ	σφᾰ́λλεσθε	σφᾰ́λλονται
	subjunctive	σφᾰ́λλωμαι	σφᾰ́λλῃ	σφᾰ́λληται	σφᾰ́λλησθον	σφᾰ́λλησθον	σφᾰλλώμεθᾰ	σφᾰ́λλησθε	σφᾰ́λλωνται
	optative	σφᾰλλοίμην	σφᾰ́λλοιο	σφᾰ́λλοιτο	σφᾰ́λλοισθον	σφᾰλλοίσθην	σφᾰλλοίμεθᾰ	σφᾰ́λλοισθε	σφᾰ́λλοιντο
	imperative		σφᾰ́λλου	σφᾰλλέσθω	σφᾰ́λλεσθον	σφᾰλλέσθων		σφᾰ́λλεσθε	σφᾰλλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σφᾰ́λλειν				σφᾰ́λλεσθαι
participle	m	σφᾰ́λλων				σφᾰλλόμενος
	f	σφᾰ́λλουσᾰ				σφᾰλλομένη
	n	σφᾰ́λλον				σφᾰλλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔσφᾰλλον, ἐσφᾰλλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσφᾰλλον	ἔσφᾰλλες	ἔσφᾰλλε(ν)	ἐσφᾰ́λλετον	ἐσφᾰλλέτην	ἐσφᾰ́λλομεν	ἐσφᾰ́λλετε	ἔσφᾰλλον
middle/ passive	indicative	ἐσφᾰλλόμην	ἐσφᾰ́λλου	ἐσφᾰ́λλετο	ἐσφᾰ́λλεσθον	ἐσφᾰλλέσθην	ἐσφᾰλλόμεθᾰ	ἐσφᾰ́λλεσθε	ἐσφᾰ́λλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σφᾰλέω, σφᾰλέομαι, σφᾰλησήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σφᾰλέω	σφᾰλέεις	σφᾰλέει	σφᾰλέετον	σφᾰλέετον	σφᾰλέομεν	σφᾰλέετε	σφᾰλέουσῐ(ν)
	optative	σφᾰλέοιμῐ	σφᾰλέοις	σφᾰλέοι	σφᾰλέοιτον	σφᾰλεοίτην	σφᾰλέοιμεν	σφᾰλέοιτε	σφᾰλέοιεν
middle	indicative	σφᾰλέομαι	σφᾰλέῃ, σφᾰλέει	σφᾰλέεται	σφᾰλέεσθον	σφᾰλέεσθον	σφᾰλεόμεθᾰ	σφᾰλέεσθε	σφᾰλέονται
	optative	σφᾰλεοίμην	σφᾰλέοιο	σφᾰλέοιτο	σφᾰλέοισθον	σφᾰλεοίσθην	σφᾰλεοίμεθᾰ	σφᾰλέοισθε	σφᾰλέοιντο
passive	indicative	σφᾰλησήσομαι	σφᾰλησήσῃ	σφᾰλησήσεται	σφᾰλησήσεσθον	σφᾰλησήσεσθον	σφᾰλησησόμεθᾰ	σφᾰλησήσεσθε	σφᾰλησήσονται
	optative	σφᾰλησησοίμην	σφᾰλησήσοιο	σφᾰλησήσοιτο	σφᾰλησήσοισθον	σφᾰλησησοίσθην	σφᾰλησησοίμεθᾰ	σφᾰλησήσοισθε	σφᾰλησήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σφᾰλέειν			σφᾰλέεσθαι		σφᾰλησήσεσθαι
participle	m	σφᾰλέων			σφᾰλεόμενος		σφᾰλησησόμενος
	f	σφᾰλέουσᾰ			σφᾰλεομένη		σφᾰλησησομένη
	n	σφᾰλέον			σφᾰλεόμενον		σφᾰλησησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σφᾰλῶ, σφᾰλοῦμαι, σφᾰλησήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σφᾰλῶ	σφᾰλεῖς	σφᾰλεῖ	σφᾰλεῖτον	σφᾰλεῖτον	σφᾰλοῦμεν	σφᾰλεῖτε	σφᾰλοῦσῐ(ν)
	optative	σφᾰλοίην, σφᾰλοῖμῐ	σφᾰλοίης, σφᾰλοῖς	σφᾰλοίη, σφᾰλοῖ	σφᾰλοῖτον, σφᾰλοίητον	σφᾰλοίτην, σφᾰλοιήτην	σφᾰλοῖμεν, σφᾰλοίημεν	σφᾰλοῖτε, σφᾰλοίητε	σφᾰλοῖεν, σφᾰλοίησᾰν
middle	indicative	σφᾰλοῦμαι	σφᾰλῇ	σφᾰλεῖται	σφᾰλεῖσθον	σφᾰλεῖσθον	σφᾰλούμεθᾰ	σφᾰλεῖσθε	σφᾰλοῦνται
	optative	σφᾰλοίμην	σφᾰλοῖο	σφᾰλοῖτο	σφᾰλοῖσθον	σφᾰλοίσθην	σφᾰλοίμεθᾰ	σφᾰλοῖσθε	σφᾰλοῖντο
passive	indicative	σφᾰλησήσομαι	σφᾰλησήσῃ	σφᾰλησήσεται	σφᾰλησήσεσθον	σφᾰλησήσεσθον	σφᾰλησησόμεθᾰ	σφᾰλησήσεσθε	σφᾰλησήσονται
	optative	σφᾰλησησοίμην	σφᾰλησήσοιο	σφᾰλησήσοιτο	σφᾰλησήσοισθον	σφᾰλησησοίσθην	σφᾰλησησοίμεθᾰ	σφᾰλησήσοισθε	σφᾰλησήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σφᾰλεῖν			σφᾰλεῖσθαι		σφᾰλησήσεσθαι
participle	m	σφᾰλῶν			σφᾰλούμενος		σφᾰλησησόμενος
	f	σφᾰλοῦσᾰ			σφᾰλουμένη		σφᾰλησησομένη
	n	σφᾰλοῦν			σφᾰλούμενον		σφᾰλησησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔσφηλᾰ, ἐσφηλᾰ́μην, ἐσφᾰ́λην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσφηλᾰ	ἔσφηλᾰς	ἔσφηλε(ν)	ἐσφήλᾰτον	ἐσφηλᾰ́την	ἐσφήλᾰμεν	ἐσφήλᾰτε	ἔσφηλᾰν
	subjunctive	σφήλω	σφήλῃς	σφήλῃ	σφήλητον	σφήλητον	σφήλωμεν	σφήλητε	σφήλωσῐ(ν)
	optative	σφήλαιμῐ	σφήλειᾰς, σφήλαις	σφήλειε(ν), σφήλαι	σφήλαιτον	σφηλαίτην	σφήλαιμεν	σφήλαιτε	σφήλειᾰν, σφήλαιεν
	imperative		σφῆλον	σφηλᾰ́τω	σφήλᾰτον	σφηλᾰ́των		σφήλᾰτε	σφηλᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσφηλᾰ́μην	ἐσφήλω	ἐσφήλᾰτο	ἐσφήλᾰσθον	ἐσφηλᾰ́σθην	ἐσφηλᾰ́μεθᾰ	ἐσφήλᾰσθε	ἐσφήλᾰντο
	subjunctive	σφήλωμαι	σφήλῃ	σφήληται	σφήλησθον	σφήλησθον	σφηλώμεθᾰ	σφήλησθε	σφήλωνται
	optative	σφηλαίμην	σφήλαιο	σφήλαιτο	σφήλαισθον	σφηλαίσθην	σφηλαίμεθᾰ	σφήλαισθε	σφήλαιντο
	imperative		σφῆλαι	σφηλᾰ́σθω	σφήλᾰσθον	σφηλᾰ́σθων		σφήλᾰσθε	σφηλᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσφᾰ́λην	ἐσφᾰ́λης	ἐσφᾰ́λη	ἐσφᾰ́λητον	ἐσφᾰλήτην	ἐσφᾰ́λημεν	ἐσφᾰ́λητε	ἐσφᾰ́λησᾰν
	subjunctive	σφᾰλῶ	σφᾰλῇς	σφᾰλῇ	σφᾰλῆτον	σφᾰλῆτον	σφᾰλῶμεν	σφᾰλῆτε	σφᾰλῶσῐ(ν)
	optative	σφᾰλείην	σφᾰλείης	σφᾰλείη	σφᾰλεῖτον, σφᾰλείητον	σφᾰλείτην, σφᾰλειήτην	σφᾰλεῖμεν, σφᾰλείημεν	σφᾰλεῖτε, σφᾰλείητε	σφᾰλεῖεν, σφᾰλείησᾰν
	imperative		σφᾰ́ληθῐ	σφᾰλήτω	σφᾰ́λητον	σφᾰλήτων		σφᾰ́λητε	σφᾰλέντων
		active			middle		passive
infinitive		σφῆλαι			σφήλᾰσθαι		σφᾰλῆναι
participle	m	σφήλᾱς			σφηλᾰ́μενος		σφᾰλείς
	f	σφήλᾱσᾰ			σφηλᾰμένη		σφᾰλεῖσᾰ
	n	σφῆλᾰν			σφηλᾰ́μενον		σφᾰλέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔσφᾱλᾰ, ἐσφᾱλᾰ́μᾱν, ἐσφᾰ́λην (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσφᾱλᾰ	ἔσφᾱλᾰς	ἔσφᾱλε(ν)	ἐσφᾱ́λᾰτον	ἐσφᾱλᾰ́τᾱν	ἐσφᾱ́λᾰμες	ἐσφᾱ́λᾰτε	ἔσφᾱλᾰν
	subjunctive	σφᾱ́λω	σφᾱ́λῃς	σφᾱ́λῃ	σφᾱ́λητον	σφᾱ́λητον	σφᾱ́λωμες	σφᾱ́λητε	σφᾱλέωντῐ
	optative	σφᾱ́λαιμῐ	σφᾱ́λαις	σφᾱ́λαι	σφᾱλεῖτον	σφᾱλείτᾱν	σφᾱλεῖμες	σφᾱλεῖτε	σφᾱλεῖεν
	imperative		σφᾶλον	σφᾱλᾰ́τω	σφᾱ́λᾰτον	σφᾱλᾰ́των		σφᾱ́λᾰτε	σφᾱλᾰ́ντω
middle	indicative	ἐσφᾱλᾰ́μᾱν	ἐσφᾱ́λω	ἐσφᾱ́λᾰτο	ἐσφᾱ́λᾰσθον	ἐσφᾱλᾰ́σθᾱν	ἐσφᾱλᾰ́μεθᾰ	ἐσφᾱ́λᾰσθε	ἐσφᾱ́λᾰντο
	subjunctive	σφᾱ́λωμαι	σφᾱ́ληαι	σφᾱ́ληται	σφᾱ́λησθον	σφᾱ́λησθον	σφᾱλώμεθᾰ	σφᾱ́λησθε	σφᾱ́λωνται
	optative	σφᾱλαίμᾱν	σφᾱ́λαιο	σφᾱ́λαιτο	σφᾱ́λαισθον	σφᾱλαίσθᾱν	σφᾱλαίμεθᾰ	σφᾱ́λαισθε	σφᾱ́λαιντο
	imperative		σφᾶλαι	σφᾱλᾰ́σθω	σφᾱ́λᾰσθον	σφᾱλᾰ́σθων		σφᾱ́λᾰσθε	σφᾱλᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσφᾰ́λην	ἐσφᾰ́λης	ἐσφᾰ́λη	ἐσφᾰ́λητον	ἐσφᾰλήτᾱν	ἐσφᾰ́λημες	ἐσφᾰ́λητε	ἔσφᾰλεν
	subjunctive	σφᾰλῶ	σφᾰλῇς	σφᾰλῇ	σφᾰλῆτον	σφᾰλῆτον	σφᾰλῶμες	σφᾰλῆτε	σφᾰλῶσῐ(ν)
	optative	σφᾰλείην	σφᾰλείης	σφᾰλείη	σφᾰλεῖτον, σφᾰλείητον	σφᾰλείτην, σφᾰλειήτᾱν	σφᾰλεῖμεν, σφᾰλείημες	σφᾰλεῖτε, σφᾰλείητε	σφᾰλεῖεν, σφᾰλείησᾰν
	imperative		σφᾰ́ληθῐ	σφᾰλήτω	σφᾰ́λητον	σφᾰλήτων		σφᾰ́λητε	σφᾰλέντων
		active			middle		passive
infinitive		σφᾱλῆμεν			σφᾱ́λᾰσθαι		σφᾰλῆναι
participle	m	σφᾱ́λᾱς			σφᾱλᾰ́μενος		σφᾰλείς
	f	σφᾱ́λᾱσᾰ			σφᾱλᾰμένᾱ		σφᾰλεῖσᾰ
	n	σφᾶλᾰν			σφᾱλᾰ́μενον		σφᾰλέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἔσφᾰλκᾰ, ἔσφᾰλμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσφᾰλκᾰ	ἔσφᾰλκᾰς	ἔσφᾰλκε(ν)	ἐσφᾰ́λκᾰτον	ἐσφᾰ́λκᾰτον	ἐσφᾰ́λκᾰμεν	ἐσφᾰ́λκᾰτε	ἐσφᾰ́λκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐσφᾰ́λκω	ἐσφᾰ́λκῃς	ἐσφᾰ́λκῃ	ἐσφᾰ́λκητον	ἐσφᾰ́λκητον	ἐσφᾰ́λκωμεν	ἐσφᾰ́λκητε	ἐσφᾰ́λκωσῐ(ν)
	optative	ἐσφᾰ́λκοιμῐ, ἐσφᾰλκοίην	ἐσφᾰ́λκοις, ἐσφᾰλκοίης	ἐσφᾰ́λκοι, ἐσφᾰλκοίη	ἐσφᾰ́λκοιτον	ἐσφᾰλκοίτην	ἐσφᾰ́λκοιμεν	ἐσφᾰ́λκοιτε	ἐσφᾰ́λκοιεν
	imperative		ἔσφᾰλκε	ἐσφᾰλκέτω	ἐσφᾰ́λκετον	ἐσφᾰλκέτων		ἐσφᾰ́λκετε	ἐσφᾰλκόντων
middle/ passive	indicative	ἔσφᾰλμαι	ἔσφᾰλσαι	ἔσφᾰλται	ἔσφᾰλθον	ἔσφᾰλθον	ἐσφᾰ́λμεθᾰ	ἔσφᾰλθε	ἐσφᾰ́λᾰται
	subjunctive	ἐσφᾰλμένος ὦ	ἐσφᾰλμένος ᾖς	ἐσφᾰλμένος ᾖ	ἐσφᾰλμένω ἦτον	ἐσφᾰλμένω ἦτον	ἐσφᾰλμένοι ὦμεν	ἐσφᾰλμένοι ἦτε	ἐσφᾰλμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐσφᾰλμένος εἴην	ἐσφᾰλμένος εἴης	ἐσφᾰλμένος εἴη	ἐσφᾰλμένω εἴητον/εἶτον	ἐσφᾰλμένω εἰήτην/εἴτην	ἐσφᾰλμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐσφᾰλμένοι εἴητε/εἶτε	ἐσφᾰλμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἔσφᾰλσο	ἐσφᾰ́λθω	ἔσφᾰλθον	ἐσφᾰ́λθων		ἔσφᾰλθε	ἐσφᾰ́λθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐσφᾰλκέναι				ἐσφᾰ́λθαι
participle	m	ἐσφᾰλκώς				ἐσφᾰλμένος
	f	ἐσφᾰλκυῖᾰ				ἐσφᾰλμένη
	n	ἐσφᾰλκός				ἐσφᾰλμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐσφᾰ́λκειν, ἐσφᾰ́λμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσφᾰ́λκειν, ἐσφᾰ́λκη	ἐσφᾰ́λκεις, ἐσφᾰ́λκης	ἐσφᾰ́λκει(ν)	ἐσφᾰ́λκετον	ἐσφᾰλκέτην	ἐσφᾰ́λκεμεν	ἐσφᾰ́λκετε	ἐσφᾰ́λκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐσφᾰ́λμην	ἔσφᾰλσο	ἔσφᾰλτο	ἔσφᾰλθον	ἐσφᾰ́λθην	ἐσφᾰ́λμεθᾰ	ἔσφᾰλθε	ἐσφᾰ́λᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• σφάλσις (sphálsis)
• σφάλμα (sphálma)
• σφαλερός (sphalerós)
• σφαλμός (sphalmós)
• σφάλτης (spháltēs)
• ἀσφαλής (asphalḗs)
• σφαλίζω (sphalízō)

Descendants

• Greek: σφάλλω (sfállo)

Further reading

• σφάλλω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “σφάλλω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Verb

σφάλλω • (sfállo) (past έσφαλα)

1. to make a mistake, err, blunder, lapse

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

See also

• λαθεύω (lathévo, “to be wrong”)