προηγούμενο
Appearance
See also: προηγούμενον
Greek
[edit]Pronunciation
[edit]Etymology 1
[edit]Neuter of the present participle προηγούμενος (proïgoúmenos).
Noun
[edit]προηγούμενο • (proïgoúmeno) n (plural προηγούμενα)
- preceding event with repercussions, a precedent
- Υπάρχει νομικό προηγούμενο.
- Ypárchei nomikó proïgoúmeno.
- There is a legal precedent.
- Έχουν ένα κακό προηγούμενο στη σχέση τους.
- Échoun éna kakó proïgoúmeno sti schési tous.
- There is a bad prior event in their relationship.
- (expressions) unprecedented, unexpected
- χωρίς προηγούμενο ― chorís proïgoúmeno ― (please add an English translation of this usage example) (literally, “without precedent”)
- δεν έχει προηγούμενο ― den échei proïgoúmeno ― (please add an English translation of this usage example) (literally, “it does not have a precedent”)
- άνευ προηγουμένου ― ánef proïgouménou ― surprisingly unexpected (literally, “without precedent”) (learned expression with preposition άνευ (ánef) + genitive case.)
- (in the plural) τα προηγούμενα (ta proïgoúmena)
- preceding events, actions
- Tο επεισόδιο του σήριαλ ξεκινά με περίληψη των προηγουμένων.
- To epeisódio tou sírial xekiná me perílipsi ton proïgouménon.
- The serial's episode begins with a summary of the previous [episodes].
- previous loose ends, hostilities
- Δεν μιλιούνται, γιατί έχουν προηγούμενα.
- Den milioúntai, giatí échoun proïgoúmena.
- They do not speak to each other, because they have previous.
- preceding events, actions
Declension
[edit]singular | plural | |
---|---|---|
nominative | προηγούμενο (proïgoúmeno) | προηγούμενα (proïgoúmena) |
genitive | προηγουμένου (proïgouménou) προηγούμενου (proïgoúmenou) |
προηγουμένων (proïgouménon) |
accusative | προηγούμενο (proïgoúmeno) | προηγούμενα (proïgoúmena) |
vocative | προηγούμενο (proïgoúmeno) | προηγούμενα (proïgoúmena) |
Synonyms
[edit]- δεδικασμένο n (dedikasméno, “precedent, prior judgement”) (law)
Etymology 2
[edit]Masculine accusative singular of the present participle προηγούμενος.
Noun
[edit]προηγούμενο • (proïgoúmeno) m
- accusative singular of προηγούμενος (proïgoúmenos)
Etymology 3
[edit]Inflectional form of the present participle προηγούμενος (proïgoúmenos).
Participle
[edit]προηγούμενο • (proïgoúmeno)
- accusative masculine singular of προηγούμενος (proïgoúmenos)
- nominative/accusative/vocative neuter singular of προηγούμενος (proïgoúmenos)