πολιτιστικός

Greek

Etymology

Calque of English cultural. Morphologically from πολιτι(σμός) (politi(smós), “civilisation”) + -τικός.

Pronunciation

• IPA^(key): /politistiˈkos/
• Hyphenation: πο‧λι‧τι‧στι‧κός

Adjective

πολιτιστικός • (politistikós) m (feminine πολιτιστική, neuter πολιτιστικό)

1. cultural

   Κάθε χρόνο μία ευρωπαϊκή πόλη γίνεται η πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης.

   Káthe chróno mía evropaïkí póli gínetai i politistikí protévousa tis Evrópis.

   Every year one European city becomes the cultural capital of Europe.

Declension

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	πολιτιστικός (politistikós)	πολιτιστική (politistikí)	πολιτιστικό (politistikó)		πολιτιστικοί (politistikoí)	πολιτιστικές (politistikés)	πολιτιστικά (politistiká)
genitive	πολιτιστικού (politistikoú)	πολιτιστικής (politistikís)	πολιτιστικού (politistikoú)		πολιτιστικών (politistikón)	πολιτιστικών (politistikón)	πολιτιστικών (politistikón)
accusative	πολιτιστικό (politistikó)	πολιτιστική (politistikí)	πολιτιστικό (politistikó)		πολιτιστικούς (politistikoús)	πολιτιστικές (politistikés)	πολιτιστικά (politistiká)
vocative	πολιτιστικέ (politistiké)	πολιτιστική (politistikí)	πολιτιστικό (politistikó)		πολιτιστικοί (politistikoí)	πολιτιστικές (politistikés)	πολιτιστικά (politistiká)

Synonyms

• εκπολιτιστικός (ekpolitistikós)

Derived terms

• Πολιτιστική Επανάσταση f (Politistikí Epanástasi, “Cultural Revolution”)

Related terms

• see: πολιτισμός m (politismós, “civilisation or the culture”)(of a country)

See also

• κουλτούρα f (koultoúra, “culture”) (of the arts, of a people or of a country)
• καλλιέργεια f (kalliérgeia, “culture or cultivation”) (of the sciences)
• μορφωτικός (morfotikós, “educational”)