πειθόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /peː.tʰó.me.nos/ → /piˈθo.me.nos/ → /piˈθo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.tʰó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈtʰo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈθo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈθo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈθo.me.nos/

Participle

πειθόμενος • (peithómenos) m (feminine πειθομένη, neuter πειθόμενον)

1. present mediopassive participle of πείθομαι (peíthomai)
   • epigram for the battle of Thermopylae by Simonides of Ceos c.556‑468 BCE

     ὦ ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι.

     ô xeîn’, angéllein Lakedaimoníois hóti têide keímetha toîs keínōn rhḗmasi peithómenoi.

     O stranger, announce to the Lacadaemonians (Spartans) that here we lie, to their words (commands) obedient.

Inflection

First and second declension of πειθόμενος; πειθομένη; πειθόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πειθόμενος peithómenos	πειθομένη peithoménē	πειθόμενον peithómenon		πειθομένω peithoménō	πειθομένᾱ peithoménā	πειθομένω peithoménō		πειθόμενοι peithómenoi	πειθόμεναι peithómenai	πειθόμενᾰ peithómenă
Genitive		πειθομένου peithoménou	πειθομένης peithoménēs	πειθομένου peithoménou		πειθομένοιν peithoménoin	πειθομέναιν peithoménain	πειθομένοιν peithoménoin		πειθομένων peithoménōn	πειθομένων peithoménōn	πειθομένων peithoménōn
Dative		πειθομένῳ peithoménōi	πειθομένῃ peithoménēi	πειθομένῳ peithoménōi		πειθομένοιν peithoménoin	πειθομέναιν peithoménain	πειθομένοιν peithoménoin		πειθομένοις peithoménois	πειθομέναις peithoménais	πειθομένοις peithoménois
Accusative		πειθόμενον peithómenon	πειθομένην peithoménēn	πειθόμενον peithómenon		πειθομένω peithoménō	πειθομένᾱ peithoménā	πειθομένω peithoménō		πειθομένους peithoménous	πειθομένᾱς peithoménās	πειθόμενᾰ peithómenă
Vocative		πειθόμενε peithómene	πειθομένη peithoménē	πειθόμενον peithómenon		πειθομένω peithoménō	πειθομένᾱ peithoménā	πειθομένω peithoménō		πειθόμενοι peithómenoi	πειθόμεναι peithómenai	πειθόμενᾰ peithómenă
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek πειθόμενος (peithómenos). Present participle of πείθομαι (peíthomai), passive voice of πείθω (peítho, “I persuade”).

Pronunciation

• IPA^(key): /piˈθo.me.nos/
• Hyphenation: πει‧θό‧με‧νος

Participle

πειθόμενος • (peithómenos) m (feminine πειθόμενη, neuter πειθόμενο)

1. (formal) being convinced, being persuaded

Usage notes

• Older froms: πειθόμενος m (peithómenos), ἡ πειθομένη f (peithoménē), τὸ πειθόμενον n (peithómenon).

Declension

Declension of πειθόμενος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	πειθόμενος (peithómenos)	πειθόμενη (peithómeni)	πειθόμενο (peithómeno)		πειθόμενοι (peithómenoi)	πειθόμενες (peithómenes)	πειθόμενα (peithómena)
genitive	πειθόμενου (peithómenou)	πειθόμενης (peithómenis)	πειθόμενου (peithómenou)		πειθόμενων (peithómenon)	πειθόμενων (peithómenon)	πειθόμενων (peithómenon)
accusative	πειθόμενο (peithómeno)	πειθόμενη (peithómeni)	πειθόμενο (peithómeno)		πειθόμενους (peithómenous)	πειθόμενες (peithómenes)	πειθόμενα (peithómena)
vocative	πειθόμενε (peithómene)	πειθόμενη (peithómeni)	πειθόμενο (peithómeno)		πειθόμενοι (peithómenoi)	πειθόμενες (peithómenes)	πειθόμενα (peithómena)

Related terms

• πεισμένος (peisménos, “persuaded”, passive perfect participle)
• πεπεισμένος (pepeisménos, “persuaded”, formal passive perfect participle)