πειθομέναιν

See also: πειθομέναις and πειθόμεναι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /peː.tʰo.mé.nai̯n/ → /pi.θoˈme.nɛn/ → /pi.θoˈme.nen/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.tʰo.mé.nai̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pi.tʰoˈme.nɛn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pi.θoˈme.nɛn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pi.θoˈme.nen/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.θoˈme.nen/

Participle

πειθομέναιν • (peithoménain)

1. genitive/dative dual feminine of πειθόμενος (peithómenos)