εύθυμος
Jump to navigation
Jump to search
See also: εὔθυμος
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learned borrowing from Ancient Greek εὔθυμος (eúthumos).[1] By surface analysis, εύ- (éf-) + θυμός (thymós).
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]εύθυμος • (éfthymos) m (feminine εύθυμη, neuter εύθυμο)
Declension
[edit]Declension of εύθυμος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | εύθυμος • | εύθυμη • | εύθυμο • | εύθυμοι • | εύθυμες • | εύθυμα • |
| genitive | εύθυμου • | εύθυμης • | εύθυμου • | εύθυμων • | εύθυμων • | εύθυμων • |
| accusative | εύθυμο • | εύθυμη • | εύθυμο • | εύθυμους • | εύθυμες • | εύθυμα • |
| vocative | εύθυμε • | εύθυμη • | εύθυμο • | εύθυμοι • | εύθυμες • | εύθυμα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο εύθυμος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο εύθυμος, etc.) | |||||
Derived terms
[edit]- εύθυμα (éfthyma, adverb)
- ευθυμογράφημα n (efthymográfima)
- ευθυμογράφος m (efthymográfos)
Related terms
[edit]References
[edit]- ^ εύθυμος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language