επίσκοπος

See also: ἐπίσκοπος

Greek

Etymology

From Koine Greek ἐπίσκοπος (epískopos)

Noun

επίσκοπος • (epískopos) m (plural επίσκοποι)

1. (Christianity) bishop

Declension

Declension of επίσκοπος

	singular	plural
nominative	επίσκοπος (epískopos)	επίσκοποι (epískopoi)
genitive	επισκόπου (episkópou)	επισκόπων (episkópon)
accusative	επίσκοπο (epískopo)	επισκόπους (episkópous)
vocative	επίσκοπε (epískope)	επίσκοποι (epískopoi)

Coordinate terms

• μητροπολίτης m (mitropolítis, “metropolitan”)
• Μητροπολίτης m (Mitropolítis, surname)
• πατριάρχης m (patriárchis, “patriarch”)

Derived terms

• αρχιεπισκοπεία f (archiepiskopeía, “archdiocese”)
• αρχιεπισκοπή f (archiepiskopí, “archdiocese”)
• αρχιεπίσκοπος m (archiepískopos, “archbishop”)
• επισκοπεία (episkopeía, “diocese, episcopate”)
• επισκοπείο (episkopeío, “episcopate”)
• επισκοπή (episkopí, “diocese”)

Descendants

• → Ottoman Turkish: پسقپوس (piskopos), փիսգօփօս (piskopos) — Armeno-Turkish
  • Turkish: piskopos
• → Romanian: episcop

Further reading

• επίσκοπος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el
• επίσκοπος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language