επισκοπή

See also: ἐπισκοπή

Greek

Etymology

Learnedly, from Koine Greek ἐπισκοπή (episkopḗ), from ἐπίσκοπος (epískopos).

Pronunciation

• IPA^(key): /e.pi.skoˈpi/ compare to επίσκοποι (epískopoi)
• Hyphenation: ε‧πι‧σκο‧πή

Noun

επισκοπή • (episkopí) f (plural επισκοπές)

1. (Christianity) episcopacy, diocese

Declension

Declension of επισκοπή

	singular	plural
nominative	επισκοπή (episkopí)	επισκοπές (episkopés)
genitive	επισκοπής (episkopís)	επισκοπών (episkopón)
accusative	επισκοπή (episkopí)	επισκοπές (episkopés)
vocative	επισκοπή (episkopí)	επισκοπές (episkopés)

Related terms

• αρχιεπισκοπή f (archiepiskopí, “archdiocese, archiepiscopate”)

• and see: επίσκοπος m (epískopos, “bishop”)

Further reading

• επισκοπή, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language