εκτέλεση

Greek

Etymology

From εκτελώ (ekteló, “to execute”), calque of French exécution. First attested 1840.

Pronunciation

• IPA^(key): /ekˈtelesi/
• Hyphenation: εκ‧τέ‧λε‧ση

Noun

εκτέλεση • (ektélesi) f (plural εκτελέσεις)

1. execution, completion (carrying out of an order or an action)
2. (law) execution (legal killing of a person)
3. (music) execution, performance (manner in which piece is performed)

   κακή εκτέλεση ― kakí ektélesi ― bad performance

Declension

Declension of εκτέλεση

	singular	plural
nominative	εκτέλεση (ektélesi)	εκτελέσεις (ekteléseis)
genitive	εκτέλεσης (ektélesis)	εκτελέσεων (ekteléseon)
accusative	εκτέλεση (ektélesi)	εκτελέσεις (ekteléseis)
vocative	εκτέλεση (ektélesi)	εκτελέσεις (ekteléseis)

Older or formal genitive singular: εκτελέσεως (ekteléseos)

Synonyms

• (carrying out): πραγματοποίηση f (pragmatopoíisi), ολοκλήρωση f (oloklírosi), εφαρμογή f (efarmogí)
• (killing): θανάτωση (thanátosi)
• (perform): ερμηνεία (ermineía)

Related terms

• εκτελεστής m (ektelestís, “performer, executor”), εκτελέστρια f (ekteléstria, “performer, executor”)
• εκτελεστικός (ektelestikós, “executive”)