εκτελεστής

Greek

Etymology

From εκτελώ (ekteló), calque of French exécuteur. First attested 1812.

Noun

εκτελεστής • (ektelestís) m (plural εκτελεστές, feminine εκτελέστρια)

1. executor (person who carries out some task)
2. (law) executor (someone appointed by a testator to administer a will)
3. (figuratively) assassin, hitman, murderer

   Synonym: δήμιος (dímios)

Declension

Declension of εκτελεστής

	singular	plural
nominative	εκτελεστής (ektelestís)	εκτελεστές (ektelestés)
genitive	εκτελεστή (ektelestí)	εκτελεστών (ektelestón)
accusative	εκτελεστή (ektelestí)	εκτελεστές (ektelestés)
vocative	εκτελεστή (ektelestí)	εκτελεστές (ektelestés)

Related terms

• εκτέλεση f (ektélesi, “execution, performance”)
• εκτελεστικός (ektelestikós, “executive”)