ολοκλήρωση

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Greek

[edit]

Etymology

[edit]

Learnedly from ολοκληρώνω (olokliróno) +‎ -ση (-si) with semantic loan from French intégrale in the calculus sense.[1]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /o.loˈkli.ɾo.si/
  • Hyphenation: ο‧λο‧κλή‧ρω‧ση

Noun

[edit]

ολοκλήρωση • (oloklírosi) f (plural ολοκληρώσεις)

  1. completion
  2. (calculus) integration

Declension

[edit]
singular plural
nominative ολοκλήρωση (oloklírosi) ολοκληρώσεις (olokliróseis)
genitive ολοκλήρωσης (oloklírosis) ολοκληρώσεων (olokliróseon)
accusative ολοκλήρωση (oloklírosi) ολοκληρώσεις (olokliróseis)
vocative ολοκλήρωση (oloklírosi) ολοκληρώσεις (olokliróseis)

Older or formal genitive singular: ολοκληρώσεως (olokliróseos)

[edit]

References

[edit]
  1. ^ ολοκλήρωση, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ολοκλήρωση&oldid=79228970"