ατελείωτος

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Greek

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From Ancient Greek ἀτελείωτος (ateleíōtos), morphologically α- (a-, un-, a-, not) +‎ τελειώνω (teleióno, to finish).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ateˈliotos/
  • Hyphenation: α‧τε‧λεί‧ω‧τος

Adjective

[edit]

ατελείωτος (ateleíotosm (feminine ατελείωτη, neuter ατελείωτο)

  1. endless, unending, neverending (never ending or seeming to end)
    Synonyms: ακατάπαυστος (akatápafstos), ατελεύτητος (ateléftitos)
    Antonym: τετελεσμένος (tetelesménos)
    Με αυτό τον άνθρωπο έχω ατελείωτες ιστορίες!
    Me aftó ton ánthropo écho ateleíotes istoríes!
    I have endless dealings with this man!
    Η πρώτη μέρα στην δουλειά μου φάνηκε ατελείωτη.
    I próti méra stin douleiá mou fánike ateleíoti.
    The first day at work seemed endless to me.
    • 1980, “Μην Κλαις [Don't Cry]”, in Michalis Bourboulis (lyrics), Ilias Andriopoulos (music), Λαϊκά Προάστια [Popular Suburbs], performed by Sotiria Bellou:
      Τα καλοκαίρια μας μικρά,
      κι ατέλειωτοι οι χειμώνες.
      Ta kalokaíria mas mikrá,
      ki atéleiotoi oi cheimónes.
      Our summers short,
      and our winters endless.
  2. unfinished, incomplete (not having ended properly)
    Synonym: ατελής (atelís)
    Antonyms: ολοκληρωμένος (olokliroménos), τελειωμένος (teleioménos)
    Έφυγε και άφησε τις σπουδές της ατελείωτες.
    Éfyge kai áfise tis spoudés tis ateleíotes.
    She quit and left her studies unfinished.

Declension

[edit]

Derived terms

[edit]
[edit]