τελειώνω

Greek

Etymology

From Byzantine Greek τελειώνω (teleiṓnō), from Ancient Greek τελειῶ (teleiô), contracted form of τελειόω (teleióō, “complete, make perfect”) + -ώνω (-óno, suffix for verbs).

Pronunciation

For sense: "finish"

• IPA^(key): /teˈʎo.no/
• Hyphenation: τε‧λειώ‧νω

For sense: "make morally perfect" chiefly in the passive voice: τελειώνομαι

• IPA^(key): /te.liˈo.no/
• Hyphenation: τε‧λει‧ώ‧νω

Verb

τελειώνω • (teleióno) (past τελείωσα/τέλειωσα, passive —) & τελειώνομαι (teleiónomai, passive with different sense)

1. to finish, complete, end

   Η ταινία δεν έχει τελειώσει ακόμα. ― I tainía den échei teleiósei akóma. ― The film has not ended yet.

   Ο χρόνος τελείωσε! ― O chrónos teleíose! ― Time's up!

2. to dismiss

Conjugation

τελειώνω   τελειώνομαι   (with different senses for active and passive)

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	τελειώνω	τελειώσω	τελειώνομαι2	τελειωθώ
2 sg	τελειώνεις	τελειώσεις	τελειώνεσαι	τελειωθείς
3 sg	τελειώνει	τελειώσει	τελειώνεται	τελειωθεί
1 pl	τελειώνουμε, [‑ομε]	τελειώσουμε, [‑ομε]	τελειωνόμαστε	τελειωθούμε
2 pl	τελειώνετε	τελειώσετε	τελειώνεστε, τελειωνόσαστε	τελειωθείτε
3 pl	τελειώνουν(ε)	τελειώσουν(ε)	τελειώνονται	τελειωθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	τελείωνα, τέλειωνα	τελείωσα, τέλειωσα1	τελειωνόμουν(α)	τελειώθηκα
2 sg	τελείωνες, τέλειωνες	τελείωσες, τέλειωσες	τελειωνόσουν(α)	τελειώθηκες
3 sg	τελείωνε, τέλειωνε	τελείωσε, τέλειωσε	τελειωνόταν(ε)	τελειώθηκε
1 pl	τελειώναμε	τελειώσαμε	τελειωνόμασταν, (‑όμαστε)	τελειωθήκαμε
2 pl	τελειώνατε	τελειώσατε	τελειωνόσασταν, (‑όσαστε)	τελειωθήκατε
3 pl	τελείωναν, τελειώναν(ε), τέλειωναν	τελείωσαν, τελειώσαν(ε), τέλειωσαν	τελειώνονταν, (τελειωνόντουσαν)	τελειώθηκαν, τελειωθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα τελειώνω ➤	θα τελειώσω ➤	θα τελειώνομαι ➤	θα τελειωθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα τελειώνεις, …	θα τελειώσεις, …	θα τελειώνεσαι, …	θα τελειωθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … τελειώσει   έχω, έχεις, … τελειωμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … τελειωθεί   είμαι, είσαι, … τελειωμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … τελειώσει   είχα, είχες, … τελειωμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … τελειωθεί   ήμουν, ήσουν, … τελειωμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … τελειώσει   θα έχω, θα έχεις, … τελειωμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … τελειωθεί   θα είμαι, θα είσαι, … τελειωμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	τελείωνε, τέλειωνε1	τελείωσε, τέλειωσε1	—	τελειώσου
2 pl	τελειώνετε	τελειώστε	τελειώνεστε	τελειωθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	τελειώνοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας τελειώσει ➤		τελειωμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	τελειώσει		τελειωθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Only for sense: "finish, complete".  2. Passive forms, only for sense: "make myself morally perfect"  • See pronunciation of forms, differentiating for the two senses of the verb.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• αποτελειώνω (apoteleióno, “to consummate”)
• ατέλειωτος (atéleiotos), ατελείωτος (ateleíotos, “endless”)
• τελειοποιώ (teleiopoió, “make perfect”)
• τελείωμα n (teleíoma, “finishing”)
• τελειωμένος (teleioménos, participle)
• τελειωμός m (teleiomós, “finishing”)
• τελειώνομαι (teleiónomai, “to make oneself perfect”, passive voice)
• τελείωση f (teleíosi, “perfection”)
• and see: τέλειος (téleios, “perfect”)
• and see: τέλος (télos, “end; aim”)