αποφαίνομαι

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /a.poˈfe.no.me/
• Hyphenation: α‧πο‧φαί‧νο‧μαι

Etymology 1

Learned borrowing from Ancient Greek ἀποφαίνω (apophaínō, “display; declare”) as in the phrase (with mediopassive form) ἀποφαίνομαι (apophaínomai) γνώμην f (gnṓmēn, accusative singular) "declare [one's] opinion" and Semantic loan from French se déclarer. Morphologically, απο- (apo-) +‎ φαίνομαι (faínomai, “appear”).

Verb

αποφαίνομαι • (apofaínomai) deponent (past αποφάνθηκα)

1. to give a verdict, rule, adjudicate

   το δικαστήριο αποφαίνεται ότι... ― to dikastírio apofaínetai óti... ― the court rules that...

2. to express an opinion or point of view

Conjugation

αποφαίνομαι   (deponent: passive forms only)

	Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	αποφαίνομαι	αποφανθώ
2 sg	αποφαίνεσαι	αποφανθείς
3 sg	αποφαίνεται	αποφανθεί
1 pl	αποφαινόμαστε	αποφανθούμε
2 pl	αποφαίνεστε, αποφαινόσαστε	αποφανθείτε
3 pl	αποφαίνονται	αποφανθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	αποφαινόμουν(α)	αποφθάνθηκα
2 sg	αποφαινόσουν(α)	αποφθάνθηκες
3 sg	αποφαινόταν(ε)	αποφθάνθηκε
1 pl	αποφαινόμασταν, (‑όμαστε)	αποφανθήκαμε
2 pl	αποφαινόσασταν, (‑όσαστε)	αποφανθήκατε
3 pl	αποφαίνονταν, (αποφαινόντουσαν)	αποφθάνθηκαν, αποφανθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα αποφαίνομαι ➤	θα αποφανθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα αποφαίνεσαι, …	θα αποφανθείς, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … αποφανθεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … αποφανθεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … αποφανθεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	—
2 pl	αποφαίνεστε	αποφανθείτε
Other forms	Passive voice
Present participle ➤	αποφαινόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	αποφανθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

• κρίνω (kríno, “judge, access”)
• γνωμοδοτώ (gnomodotó) / γνωματεύω (gnomatévo)

Related terms

• απόφανση f (apófansi, “declarative statement”)
• αποφαντικός (apofantikós, “declarative, assertoric”)

See also

• αποφασίζω (apofasízo, “I decide”)
• απόφαση f (apófasi, “decision”)

Etymology 2

Learnedly, from the passive form ἀποφαίνομαι (apophaínomai) of the Byzantine Greek ἀποφαίνω (apophaínō, “sense: become apparent”), from Ancient Greek ἀποφαίνω (apophaínō).

Verb

αποφαίνομαι • (apofaínomai) deponent (past αποφάνηκα)

1. (rare, learned, impersonal) to seem, to appear (without attracting attention, keeping in the background); to become apparent

   Synonym: φαίνομαι (faínomai)

   δεν της αποφαίνεται πως είναι έγκυος ― den tis apofaínetai pos eínai égkyos ― she does not show/give the impression that she is pregnant

   Ήταν ένα μήνα άρρωστος αλλά δεν του αποφαίνεται καθόλου.

   Ítan éna mína árrostos allá den tou apofaínetai kathólou.

   He was ill for a month but he doesn't look it at all.

   Τα 'χε με τον διευθυντή αλλά φρόντιζε να μην αποφαίνεται.

   Ta 'che me ton diefthyntí allá fróntize na min apofaínetai.

   She had an affair with the manager but she took care not to make it evident/apparent/not to show it.

2. (rare, learned) to be felt, be perceived, make an impression; to not feel/look it

   Synonym: φαίνομαι (faínomai)

   Έχασε ένα εκατομμύριο στο καζίνο αλλά δεν του αποφάνηκε.

   Échase éna ekatommýrio sto kazíno allá den tou apofánike.

   He lost a million in the casino but he didn't feel it/he didn't mind it/it didn't make much difference to him.

Conjugation

αποφαίνομαι   (deponent: passive forms only)

	Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	αποφαίνομαι	αποφανώ
2 sg	αποφαίνεσαι	αποφανείς
3 sg	αποφαίνεται	αποφανεί
1 pl	αποφαινόμαστε	αποφανούμε
2 pl	αποφαίνεστε, αποφαινόσαστε	αποφανείτε
3 pl	αποφαίνονται	αποφανούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	αποφαινόμουν(α)	αποφάνηκα
2 sg	αποφαινόσουν(α)	αποφάνηκες
3 sg	αποφαινόταν(ε)	αποφάνηκε
1 pl	αποφαινόμασταν, (‑όμαστε)	αποφανήκαμε
2 pl	αποφαινόσασταν, (‑όσαστε)	αποφανήκατε
3 pl	αποφαίνονταν, (αποφαινόντουσαν)	αποφάνηκαν, αποφανήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα αποφαίνομαι ➤	θα αποφανώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα αποφαίνεσαι, …	θα αποφανείς, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … αποφανεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … αποφανεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … αποφανεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	—
2 pl	αποφαίνεστε	αποφανείτε
Other forms	Passive voice
Present participle ➤	—
Perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	αποφανεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

• φαίνομαι (faínomai, “appear”)
• φανερώνομαι (fanerónomai) / γίνομαι (gínomai) φανερός (fanerós)