άρτιος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἄρτιος (ártios)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaɾ.ti.os/

Adjective

άρτιος • (ártios) m (feminine άρτια, neuter άρτιο)

1. whole, complete

   Antonym: ελλιπής (ellipís)

2. (mathematics) even

   Antonym: περιττός (perittós)

Declension

Declension of άρτιος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	άρτιος (ártios)	άρτια (ártia)	άρτιο (ártio)		άρτιοι (ártioi)	άρτιες (árties)	άρτια (ártia)
genitive	άρτιου (ártiou)	άρτιας (ártias)	άρτιου (ártiou)		άρτιων (ártion)	άρτιων (ártion)	άρτιων (ártion)
accusative	άρτιο (ártio)	άρτια (ártia)	άρτιο (ártio)		άρτιους (ártious)	άρτιες (árties)	άρτια (ártia)
vocative	άρτιε (ártie)	άρτια (ártia)	άρτιο (ártio)		άρτιοι (ártioi)	άρτιες (árties)	άρτια (ártia)

Related terms

• αρτιμέλεια (artiméleia, “fitness”, adjective)
• αρτιμελής (artimelís, “able-bodied”, adjective)
• άρτιο n (ártio, “completeness, par”)
• αρτιότητα f (artiótita, “completeness, parity”)
• αρτιώνω (artióno, “to accomplish, to complete”)
• αρτίωση f (artíosi, “accomplishment”)

Further reading

• άρτιος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language