æta

See also: Aeta and äta

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaiːta/

  Rhymes: -aiːta

Etymology 1

From Old Norse æta, from Proto-Germanic *ētijǭ.

Noun

æta f (genitive singular ætu, nominative plural ætur)

1. food
2. a small stream of water in the ice on a frozen river
3. (obsolete) cancer
4. (in compounds) eater, -vore

Declension

Declension of æta (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	æta	ætan	ætur	æturnar
accusative	ætu	ætuna	ætur	æturnar
dative	ætu	ætunni	ætum	ætunum
genitive	ætu	ætunnar	æta, ætna	ætanna, ætnanna

Derived terms

• hrææta (“carrion-eater, scavenger”)
• kjötæta (“carnivore”)
• mauraæta (“anteater”)
• náæta (“ghoul”)

Etymology 2

Coined from eta, éta (“to eat”), based on German ätzen, Danish ætse (whence the loanword ætsa).

Verb

æta (weak verb, third-person singular past indicative ætti, supine ætt)

1. to corrode

Conjugation

æta – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að æta
supine sagnbót		ætt
present participle lýsingarháttur nútíðar		ætandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	æti	ætti		æti	ætti
	þú	ætir	ættir		ætir	ættir
	hann, hún, það	ætir	ætti		æti	ætti
plural	við	ætum	ættum		ætum	ættum
	þið	ætið	ættuð		ætið	ættuð
	þeir, þær, þau	æta	ættu		æti	ættu
		imperative boðháttur
singular	þú	æt (þú), ættu
plural	þið	ætið (þið), ætiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ætast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að ætast
supine sagnbót		æst
present participle lýsingarháttur nútíðar		ætandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	ætist	ættist		ætist	ættist
	þú	ætist	ættist		ætist	ættist
	hann, hún, það	ætist	ættist		ætist	ættist
plural	við	ætumst	ættumst		ætumst	ættumst
	þið	ætist	ættust		ætist	ættust
	þeir, þær, þau	ætast	ættust		ætist	ættust
		imperative boðháttur
singular	þú	æst (þú), æstu
plural	þið	ætist (þið), ætisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ættur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ættur	ætt	ætt	ættir	ættar	ætt
accusative (þolfall)	ættan	ætta	ætt	ætta	ættar	ætt
dative (þágufall)	ættum	ættri	ættu	ættum	ættum	ættum
genitive (eignarfall)	ætts	ættrar	ætts	ættra	ættra	ættra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ætti	ætta	ætta	ættu	ættu	ættu
accusative (þolfall)	ætta	ættu	ætta	ættu	ættu	ættu
dative (þágufall)	ætta	ættu	ætta	ættu	ættu	ættu
genitive (eignarfall)	ætta	ættu	ætta	ættu	ættu	ættu

Derived terms

• æting

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)

Old English

Etymology

From Proto-Germanic *ētijô. Equivalent to etan (“to eat”) +‎ -a (agent suffix).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈæː.tɑ/

Noun

ǣta m

1. (attested only in compounds) eater

Derived terms

• selfǣta
• hlāfǣta

References

• Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898) “ǽta”, in An Anglo-Saxon Dictionary‎^[1], 2nd edition, Oxford: Oxford University Press.

Old Swedish

Etymology

From Old Norse eta, from Proto-Germanic *etaną.

Verb

æta

1. to eat
2. to chew, bite

Conjugation

Conjugation of æta (strong)

	present				past
infinitive	æta				—
participle	ætandi, ætande				ætin
active voice	indicative	subjunctive	imperative		indicative	subjunctive
iæk	æter	æti, æte	—		āt	āti, āte
þū	æter	æti, æte	æt		āst	āti, āte
han	æter	æti, æte	—		āt	āti, āte
vīr	ætum, ætom	ætum, ætom	ætum, ætom		ātum, ātom	ātum, ātom
īr	ætin	ætin	ætin		ātin	ātin
þēr	æta	ætin	—		ātu, āto	ātin
mediopassive voice	indicative	subjunctive	imperative		indicative	subjunctive
iæk	æts	ætis, ætes	—		āts	ātis, ātes
þū	æts	ætis, ætes	—		āsts	ātis, ātes
han	æts	ætis, ætes	—		āts	ātis, ātes
vīr	ætums, -oms	ætums, ætoms	—		ātums, ātoms	ātums, ātoms
īr	ætins	ætins	—		ātins	ātins
þēr	ætas	ætins	—		ātus, ātos	ātins

Descendants

• Swedish: äta