volgen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch volgen, from Old Dutch folgon, from Proto-West Germanic *folgēn, from Proto-Germanic *fulgāną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɔlɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔlɣən

Verb

volgen

1. (transitive) to follow
2. (transitive) to understand, to pay attention to

   Volgt U me? ― Do you understand me?

Conjugation

Conjugation of volgen (weak)
infinitive	volgen
past singular	volgde
past participle	gevolgd
infinitive	volgen
gerund	volgen n
	present tense	past tense
1st person singular	volg	volgde
2nd person sing. (jij)	volgt, volg2	volgde
2nd person sing. (u)	volgt	volgde
2nd person sing. (gij)	volgt	volgde
3rd person singular	volgt	volgde
plural	volgen	volgden
subjunctive sing.1	volge	volgde
subjunctive plur.1	volgen	volgden
imperative sing.	volg
imperative plur.1	volgt
participles	volgend	gevolgd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• cultuurvolger
• volgeling
• volgens
• volger
• achtervolgen
• navolgen
• opvolgen
• vervolgen

Descendants

• Afrikaans: volg
• Negerhollands: volg, folok, folk
• → Saramaccan: flakka, faáka

Anagrams

• golven, vlogen

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch folgon, from Proto-West Germanic *folgēn, from Proto-Germanic *fulgāną.

Verb

volgen

1. to follow
2. to pursue
3. to follow (advice, rules, customs)
4. to follow (a judgement)
5. to follow, to come after

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: volgen
  • Afrikaans: volg
  • Negerhollands: volg, folok, folk
  • → Saramaccan: flakka, faáka
• Limburgish: vólge

Further reading

• “volghen (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “volgen”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN