verlaten

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈlaː.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧la‧ten
• Rhymes: -aːtən

Etymology 1

From Middle Dutch verlâten, from Old Dutch farlātan, from Proto-West Germanic *fralātan, from Proto-Germanic *fralētaną. Equivalent to ver- +‎ laten.

Verb

verlaten

1. (transitive) to leave

   Hij verlaat het huis elke ochtend om naar zijn werk te gaan. ― He leaves the house every morning to go to work.

   Ze verlaat het feest vroeg omdat ze zich niet goed voelt. ― She is leaving the party early because she doesn't feel well.

2. (transitive) to abandon

   De eigenaar heeft de puppy verlaten en hem aan zijn lot overgelaten. ― The owner abandoned the puppy and left him to his fate.

   Veel huisdieren worden verlaten door hun eigenaars. ― Many pets are abandoned by their owners.

   Het verlaten gebied was ooit een levendige stad. ― The abandoned area was once a bustling city.

3. (reflexive) to count on, rely on something (+ op (preposition))

   Je kunt altijd verlaten op je beste vrienden in tijden van nood. ― You can always rely on your best friends in times of need.

   Ik verlaat me op mijn intuïtie bij het nemen van beslissingen. ― I rely on my intuition when making decisions.

Conjugation

Conjugation of verlaten (strong class 7, prefixed)
infinitive	verlaten
past singular	verliet
past participle	verlaten
infinitive	verlaten
gerund	verlaten n
	present tense	past tense
1st person singular	verlaat	verliet
2nd person sing. (jij)	verlaat	verliet
2nd person sing. (u)	verlaat	verliet
2nd person sing. (gij)	verlaat	verliet
3rd person singular	verlaat	verliet
plural	verlaten	verlieten
subjunctive sing.1	verlate	verliete
subjunctive plur.1	verlaten	verlieten
imperative sing.	verlaat
imperative plur.1	verlaat
participles	verlatend	verlaten
1) Archaic.

Derived terms

• toeverlaat
• verlating

Descendants

• Afrikaans: verlaat
• Berbice Creole Dutch: lahan, lasan
• Negerhollands: verlaat, verlaet

Participle

verlaten

1. past participle of verlaten

Declension

Declension of verlaten
uninflected	verlaten
inflected	verlaten
		positive
predicative/adverbial		verlaten
indefinite	m./f. sing.	verlaten
	n. sing.	verlaten
	plural	verlaten
definite		verlaten
partitive		verlatens

Etymology 2

From laat +‎ ver- -en.

Verb

verlaten

1. to belate, to stall, to delay

Conjugation

Conjugation of verlaten (weak, prefixed)
infinitive	verlaten
past singular	verlaatte
past participle	verlaat
infinitive	verlaten
gerund	verlaten n
	present tense	past tense
1st person singular	verlaat	verlaatte
2nd person sing. (jij)	verlaat	verlaatte
2nd person sing. (u)	verlaat	verlaatte
2nd person sing. (gij)	verlaat	verlaatte
3rd person singular	verlaat	verlaatte
plural	verlaten	verlaatten
subjunctive sing.1	verlate	verlaatte
subjunctive plur.1	verlaten	verlaatten
imperative sing.	verlaat
imperative plur.1	verlaat
participles	verlatend	verlaat
1) Archaic.

Anagrams

• vertalen