Jump to content

verja

From Wiktionary, the free dictionary

Faroese

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Norse verja, from Proto-Germanic *warjaną.

Verb

[edit]

verja (third person singular past indicative vardi, third person plural past indicative vardu, supine vart)

  1. to defend
  2. to protect

Conjugation

[edit]
Conjugation of verja (group v-17)
infinitive verja
supine vart
present past
first singular verji vardi
second singular verjir vardi
third singular verjir vardi
plural verja vardu
participle (a7)1 verjandi vardur
imperative
singular verj!
plural verjið!

1Only the past participle being declined.

[edit]
  • verji (guardian, defender)

Icelandic

[edit]

Pronunciation

[edit]

Etymology 1

[edit]

From Old Norse verja, from Proto-Germanic *warjaną.

Verb

[edit]

verja (weak verb, third-person singular past indicative varði, supine varið)

  1. to defend, guard, protect [with accusative]
  2. (law) to defend (represent [a defendant] in a court of law) [with accusative]
  3. to protect [with accusative ‘something’ and dative ‘against something’]
  4. to prevent [with dative]
  5. to prevent [with dative ‘someone/something’ and accusative ‘from entering/taking something’]
  6. to cover with a protective layer or coating (e.g. corrugated iron or a coat of paint) [with accusative]
  7. to make use of, to spend (time) [with dative]
Conjugation
[edit]
The template Template:is-conj-w1 does not use the parameter(s):
j=j
Please see Module:checkparams for help with this warning.

verja – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur verja
supine sagnbót varið
present participle
verjandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég ver varði verji verði
þú verð varðir verjir verðir
hann, hún, það ver varði verji verði
plural við verjum vörðum verjum verðum
þið verjið vörðuð verjið verðuð
þeir, þær, þau verja vörðu verji verðu
imperative boðháttur
singular þú ver (þú), verðu
plural þið verjið (þið), verjiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
verjast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að verjast
supine sagnbót varist
present participle
verjandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég verst varðist verjist verðist
þú verst varðist verjist verðist
hann, hún, það verst varðist verjist verðist
plural við verjumst vörðumst verjumst verðumst
þið verjist vörðust verjist verðust
þeir, þær, þau verjast vörðust verjist verðust
imperative boðháttur
singular þú verst (þú), verstu
plural þið verist (þið), veristi1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
varinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
varinn varin varið varðir varðar varin
accusative
(þolfall)
varinn varða varið varða varðar varin
dative
(þágufall)
vörðum varinni vörðu vörðum vörðum vörðum
genitive
(eignarfall)
varins varinnar varins varinna varinna varinna
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
varði varða varða vörðu vörðu vörðu
accusative
(þolfall)
varða vörðu varða vörðu vörðu vörðu
dative
(þágufall)
varða vörðu varða vörðu vörðu vörðu
genitive
(eignarfall)
varða vörðu varða vörðu vörðu vörðu
Synonyms
[edit]

Etymology 2

[edit]

Verb

[edit]

verja (weak verb, third-person singular past indicative varði, supine varið)

  1. (regarding money or time) to spend, to use, to invest, to devote
Derived terms
[edit]

Etymology 3

[edit]

From Old Norse verja, from Proto-Germanic *warjǭ.

Noun

[edit]

verja f (genitive singular verju, nominative plural verjur)

  1. armour, protection
    Synonym: hlíf
  2. contraceptive device, especially referring to a condom
    Synonym: smokkur
Declension
[edit]
Declension of verja (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative verja verjan verjur verjurnar
accusative verju verjuna verjur verjurnar
dative verju verjunni verjum verjunum
genitive verju verjunnar verja verjanna

Norwegian Nynorsk

[edit]

Etymology 1

[edit]

From Old Norse verja, from Proto-Germanic *warjaną.

Alternative forms

[edit]

Verb

[edit]

verja (present tense verjar or ver, past tense verja or varde, supine verja or vart, past participle verja or vard, present participle verjande, imperative verj)

  1. to defend, protect
    Kven skal verja oss no?
    Who is going to protect us now?

Etymology 2

[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

[edit]

verja f

  1. definite singular of verje

References

[edit]

Old Norse

[edit]

Etymology 1

[edit]

From Proto-Germanic *warjaną.

Verb

[edit]

verja (singular present indicative verr, singular past indicative varði)

  1. to defend
    1. (law) to defend a case
      Antonym: sǿkja
  2. to thwart
Conjugation
[edit]
Conjugation of verja — active (weak class 1)
infinitive verja
present participle verjandi
past participle varðr, variðr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular ver varða verja verða
2nd person singular verr varðir verir verðir
3rd person singular verr varði veri verði
1st person plural verjum vǫrðum verim verðim
2nd person plural verið vǫrðuð verið verðið
3rd person plural verja vǫrðu veri verði
imperative present
2nd person singular ver
1st person plural verjum
2nd person plural verið
Conjugation of verja — mediopassive (weak class 1)
infinitive verjask
present participle verjandisk
past participle verzk, varizk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular verjumk vǫrðumk verjumk verðumk
2nd person singular versk varðisk verisk verðisk
3rd person singular versk varðisk verisk verðisk
1st person plural verjumsk vǫrðumsk verimsk verðimsk
2nd person plural verizk vǫrðuzk verizk verðizk
3rd person plural verjask vǫrðusk verisk verðisk
imperative present
2nd person singular versk
1st person plural verjumsk
2nd person plural verizk
Descendants
[edit]
  • Icelandic: verja
  • Faroese: verja
  • Norwegian Nynorsk: verja
  • Old Swedish: væria
  • Old Danish: wæriæ

Noun

[edit]

verja f (genitive verju)

  1. defense
    Synonym: vǫrn
Declension
[edit]
Declension of verja (weak jōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative verja verjan verjur verjurnar
accusative verju verjuna verjur verjurnar
dative verju verjunni verjum verjunum
genitive verju verjunnar verja verjanna
Descendants
[edit]

Etymology 2

[edit]

From Proto-Germanic *wazjaną, from Proto-Indo-European *woséyeti, of the root *wes- (to dress, clothe). Akin to Gothic 𐍅𐌰𐍃𐌾𐌰𐌽 (wasjan) and Albanian vesh.

Verb

[edit]

verja (singular present indicative verr, singular past indicative varði)

  1. to wrap, enclose
  2. to invest money, expend
Conjugation
[edit]
Conjugation of verja — active (weak class 1)
infinitive verja
present participle verjandi
past participle varðr, variðr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular ver varða verja verða
2nd person singular verr varðir verir verðir
3rd person singular verr varði veri verði
1st person plural verjum vǫrðum verim verðim
2nd person plural verið vǫrðuð verið verðið
3rd person plural verja vǫrðu veri verði
imperative present
2nd person singular ver
1st person plural verjum
2nd person plural verið
Conjugation of verja — mediopassive (weak class 1)
infinitive verjask
present participle verjandisk
past participle verzk, varizk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular verjumk vǫrðumk verjumk verðumk
2nd person singular versk varðisk verisk verðisk
3rd person singular versk varðisk verisk verðisk
1st person plural verjumsk vǫrðumsk verimsk verðimsk
2nd person plural verizk vǫrðuzk verizk verðizk
3rd person plural verjask vǫrðusk verisk verðisk
imperative present
2nd person singular versk
1st person plural verjumsk
2nd person plural verizk

Noun

[edit]

verja f (genitive verju)

  1. outer garment, cloak
Declension
[edit]
Declension of verja (weak jōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative verja verjan verjur verjurnar
accusative verju verjuna verjur verjurnar
dative verju verjunni verjum verjunum
genitive verju verjunnar verja verjanna

Etymology 3

[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

[edit]

verja

  1. genitive plural indefinite of ver

Further reading

[edit]
  • Zoëga, Geir T. (1910) “verja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive

Spanish

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from French verge (rod). Doublet of verga.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈbeɾxa/ [ˈbeɾ.xa]
  • Rhymes: -eɾxa
  • Syllabification: ver‧ja

Noun

[edit]

verja f (plural verjas)

  1. gate, railing (usually an iron gate with balusters)
  2. fence (often made of trellis)
    Synonyms: cerca, valla

Further reading

[edit]