varðr

Old Norse

Participle

varðr

1. past participle of verja

Declension

    Strong declension of varðr

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	varðr	vǫrð	vart
accusative	varðan	varða	vart
dative	vǫrðum	varðri	vǫrðu
genitive	varðs	varðrar	varðs
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	varðir	varðar	vǫrð
accusative	varða	varðar	vǫrð
dative	vǫrðum	vǫrðum	vǫrðum
genitive	varðra	varðra	varðra

    Weak declension of varðr

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	varði	varða	varða
accusative	varða	vǫrðu	varða
dative	varða	vǫrðu	varða
genitive	varða	vǫrðu	varða
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	vǫrðu	vǫrðu	vǫrðu
accusative	vǫrðu	vǫrðu	vǫrðu
dative	vǫrðum	vǫrðum	vǫrðum
genitive	vǫrðu	vǫrðu	vǫrðu

Derived terms

• ávarðr (“protected (by divine forces)”)