uitzetten

Dutch

Etymology

From uit +‎ zetten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌsɛtə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

uitzetten

1. (intransitive) to expand
2. (transitive) to turn off, switch off
3. (transitive) to release into the wild
4. (transitive) to expel, to expatriate

Conjugation

Conjugation of uitzetten (weak, separable)
infinitive	uitzetten
past singular	zette uit
past participle	uitgezet
infinitive	uitzetten
gerund	uitzetten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zet uit	zette uit	uitzet	uitzette
2nd person sing. (jij)	zet uit	zette uit	uitzet	uitzette
2nd person sing. (u)	zet uit	zette uit	uitzet	uitzette
2nd person sing. (gij)	zet uit	zette uit	uitzet	uitzette
3rd person singular	zet uit	zette uit	uitzet	uitzette
plural	zetten uit	zetten uit	uitzetten	uitzetten
subjunctive sing.1	zette uit	zette uit	uitzette	uitzette
subjunctive plur.1	zetten uit	zetten uit	uitzetten	uitzetten
imperative sing.	zet uit
imperative plur.1	zet uit
participles	uitzettend	uitgezet
1) Archaic.

Synonyms

• (expand): expanderen
• (turn off): afzetten, uitschakelen
• (release): vrijlaten

Derived terms

• uitzetting

Anagrams

• zetten uit