uitschakelen

Dutch

Etymology

From uit (“out, off”) +‎ schakelen (“to switch”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌsxaː.kə.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: uit‧scha‧ke‧len

Verb

uitschakelen

1. to switch off, to turn off, to disable (to put a device out of action or deactivate a function of an electronic device)

   Synonym: uitzetten

   Antonym: inschakelen

2. to disable, to eliminate (in a contest or battle)

   Synonym: elimineren

Conjugation

Conjugation of uitschakelen (weak, separable)
infinitive	uitschakelen
past singular	schakelde uit
past participle	uitgeschakeld
infinitive	uitschakelen
gerund	uitschakelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schakel uit	schakelde uit	uitschakel	uitschakelde
2nd person sing. (jij)	schakelt uit, schakel uit2	schakelde uit	uitschakelt	uitschakelde
2nd person sing. (u)	schakelt uit	schakelde uit	uitschakelt	uitschakelde
2nd person sing. (gij)	schakelt uit	schakelde uit	uitschakelt	uitschakelde
3rd person singular	schakelt uit	schakelde uit	uitschakelt	uitschakelde
plural	schakelen uit	schakelden uit	uitschakelen	uitschakelden
subjunctive sing.1	schakele uit	schakelde uit	uitschakele	uitschakelde
subjunctive plur.1	schakelen uit	schakelden uit	uitschakelen	uitschakelden
imperative sing.	schakel uit
imperative plur.1	schakelt uit
participles	uitschakelend	uitgeschakeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• uitschakeling

Anagrams

• schakelen uit