uithalen

Dutch

Etymology

From uit +‎ halen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

uithalen

1. (intransitive) to lash out, strike out
2. (transitive) to pull out, draw out
3. (transitive) to do (something remarkable)
4. (Can we verify⁽⁺⁾ this sense?) (transitive, especially in the southern part of the Netherlands) to speak, to say

Conjugation

Conjugation of uithalen (weak, separable)
infinitive	uithalen
past singular	haalde uit
past participle	uitgehaald
infinitive	uithalen
gerund	uithalen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	haal uit	haalde uit	uithaal	uithaalde
2nd person sing. (jij)	haalt uit, haal uit2	haalde uit	uithaalt	uithaalde
2nd person sing. (u)	haalt uit	haalde uit	uithaalt	uithaalde
2nd person sing. (gij)	haalt uit	haalde uit	uithaalt	uithaalde
3rd person singular	haalt uit	haalde uit	uithaalt	uithaalde
plural	halen uit	haalden uit	uithalen	uithaalden
subjunctive sing.1	hale uit	haalde uit	uithale	uithaalde
subjunctive plur.1	halen uit	haalden uit	uithalen	uithaalden
imperative sing.	haal uit
imperative plur.1	haalt uit
participles	uithalend	uitgehaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• halen uit