stoten

See also: stöten and Stoten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch stôten, from Old Dutch stōtan, from Proto-West Germanic *stautan, from Proto-Germanic *stautaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstoːtə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -oːtən

Verb

stoten

1. (transitive) to push
2. (transitive) to shock or to shake

Conjugation

Conjugation of stoten (weak with strong past participle)
infinitive	stoten
past singular	stootte
past participle	gestoten
infinitive	stoten
gerund	stoten n
	present tense	past tense
1st person singular	stoot	stootte
2nd person sing. (jij)	stoot	stootte
2nd person sing. (u)	stoot	stootte
2nd person sing. (gij)	stoot	stootte
3rd person singular	stoot	stootte
plural	stoten	stootten
subjunctive sing.1	stote	stootte
subjunctive plur.1	stoten	stootten
imperative sing.	stoot
imperative plur.1	stoot
participles	stotend	gestoten
1) Archaic.

Conjugation of stoten (strong class 7)
infinitive	stoten
past singular	stiet
past participle	gestoten
infinitive	stoten
gerund	stoten n
	present tense	past tense
1st person singular	stoot	stiet
2nd person sing. (jij)	stoot	stiet
2nd person sing. (u)	stoot	stiet
2nd person sing. (gij)	stoot	stiet
3rd person singular	stoot	stiet
plural	stoten	stieten
subjunctive sing.1	stote	stiete
subjunctive plur.1	stoten	stieten
imperative sing.	stoot
imperative plur.1	stoot
participles	stotend	gestoten
1) Archaic.

Derived terms

• aaneenstoten
• aanstoten
• achterstoten
• achteruitstoten
• afstoten
• bestoten
• bijeenstoten
• bijstoten
• binnenstoten
• doodstoten
• doorstoten
• gelijkstoten
• ineenstoten
• instoten
• kapotstoten
• kogelstoten
• losstoten
• meestoten
• misstoten
• nederstoten
• neerstoten
• omhoogstoten
• omlaagstoten
• omstoten
• omverstoten
• onderstoten
• ontstoten
• opeenstoten
• openstoten
• opstoten
• opzijstoten
• overstoten
• platstoten
• rondstoten
• samenstoten
• stukstoten
• tegenstoten
• terugstoten
• toestoten
• uiteenstoten
• uitstoten
• vaststoten
• verderstoten
• verstoten
• voorstoten
• voortsstoten
• voortstoten
• vooruitstoten
• vrijstoten
• wederstoten
• wegstoten

 

Descendants

• Afrikaans: stoot
• Negerhollands: stoot
• Skepi Creole Dutch: stote
• → Papiamentu: stot, stoot
• → Saramaccan: totò

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch stōtan, from Proto-West Germanic *stautan, from Proto-Germanic *stautaną.

Verb

stôten

1. to push, to bump, to knock
2. to drive out, to eject
3. (reflexive) to be bothered

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: stoten
  • Afrikaans: stoot
• Limburgish: stoeate

Further reading

• “stoten”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “stoten (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I