Jump to content

starczyć

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Pronunciation

[edit]
 
  • IPA(key): /ˈstar.t͡ʂɘt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -art͡ʂɘt͡ɕ
  • Syllabification: star‧czyć

Etymology 1

[edit]

Inherited from Old Polish staczczyć, staczyć, statczyć, from Proto-Slavic *statъčiti, from *statъkъ +‎ *-iti. By surface analysis, statek +‎ -yć.

Verb

[edit]

starczyć pf (imperfective starczać)

  1. (intransitive) to suffice (to be enough or sufficient; to meet the need (of anything))
    Synonym: wystarczyć
Conjugation
[edit]
Conjugation of starczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive starczyć
future tense 1st starczę starczymy
2nd starczysz starczycie
3rd starczy starczą
impersonal starczy się
past tense 1st starczyłem,
-(e)m starczył
starczyłam,
-(e)m starczyła
starczyłom,
-(e)m starczyło
starczyliśmy,
-(e)śmy starczyli
starczyłyśmy,
-(e)śmy starczyły
2nd starczyłeś,
-(e)ś starczył
starczyłaś,
-(e)ś starczyła
starczyłoś,
-(e)ś starczyło
starczyliście,
-(e)ście starczyli
starczyłyście,
-(e)ście starczyły
3rd starczył starczyła starczyło starczyli starczyły
impersonal starczono
conditional 1st starczyłbym,
bym starczył
starczyłabym,
bym starczyła
starczyłobym,
bym starczyło
starczylibyśmy,
byśmy starczyli
starczyłybyśmy,
byśmy starczyły
2nd starczyłbyś,
byś starczył
starczyłabyś,
byś starczyła
starczyłobyś,
byś starczyło
starczylibyście,
byście starczyli
starczyłybyście,
byście starczyły
3rd starczyłby,
by starczył
starczyłaby,
by starczyła
starczyłoby,
by starczyło
starczyliby,
by starczyli
starczyłyby,
by starczyły
impersonal starczono by
imperative 1st niech starczę starczmy
2nd starcz starczcie
3rd niech starczy niech starczą
anterior adverbial participle starczywszy
verbal noun starczenie

Note: the imperative form is almost never used. First and second person forms are rare.

Derived terms
[edit]
adjective
adverb
nouns
verbs

Etymology 2

[edit]

See sterczeć.

Verb

[edit]

starczyć impf

  1. (intransitive, Southern Greater Poland) Alternative form of sterczeć

Further reading

[edit]
  • starczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • starczyć in Polish dictionaries at PWN
  • Oskar Kolberg (1877) “starczyć”, in “Rzecz o mowie ludu wielkopolskiego”, in Zbiór wiadomości do antropologii krajowéj (in Polish), volume 1, III (Materyjały etnologiczne), page 31