nastarczyć

Polish

Etymology

From na- +‎ starczyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈstar.t͡ʂɘt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -art͡ʂɘt͡ɕ
• Syllabification: na‧star‧czyć

Verb

nastarczyć pf (imperfective nastarczać)

1. (intransitive) to supply enough [with genitive ‘of something’], to keep [with dative ‘someone’] in [with genitive ‘something’], to keep up with demand [with z (+ instrumental) ‘of something’]

Conjugation

Conjugation of nastarczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		nastarczyć
future tense	1st	nastarczę			nastarczymy
	2nd	nastarczysz			nastarczycie
	3rd	nastarczy			nastarczą
	impersonal	nastarczy się
past tense	1st	nastarczyłem, -(e)m nastarczył	nastarczyłam, -(e)m nastarczyła	nastarczyłom, -(e)m nastarczyło	nastarczyliśmy, -(e)śmy nastarczyli	nastarczyłyśmy, -(e)śmy nastarczyły
	2nd	nastarczyłeś, -(e)ś nastarczył	nastarczyłaś, -(e)ś nastarczyła	nastarczyłoś, -(e)ś nastarczyło	nastarczyliście, -(e)ście nastarczyli	nastarczyłyście, -(e)ście nastarczyły
	3rd	nastarczył	nastarczyła	nastarczyło	nastarczyli	nastarczyły
	impersonal	nastarczono
conditional	1st	nastarczyłbym, bym nastarczył	nastarczyłabym, bym nastarczyła	nastarczyłobym, bym nastarczyło	nastarczylibyśmy, byśmy nastarczyli	nastarczyłybyśmy, byśmy nastarczyły
	2nd	nastarczyłbyś, byś nastarczył	nastarczyłabyś, byś nastarczyła	nastarczyłobyś, byś nastarczyło	nastarczylibyście, byście nastarczyli	nastarczyłybyście, byście nastarczyły
	3rd	nastarczyłby, by nastarczył	nastarczyłaby, by nastarczyła	nastarczyłoby, by nastarczyło	nastarczyliby, by nastarczyli	nastarczyłyby, by nastarczyły
	impersonal	nastarczono by
imperative	1st	niech nastarczę			nastarczmy
	2nd	nastarcz			nastarczcie
	3rd	niech nastarczy			niech nastarczą
anterior adverbial participle		nastarczywszy
verbal noun		nastarczenie

Further reading

• nastarczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• nastarczyć in Polish dictionaries at PWN