skapa

See also: skápa, skåpa, skąpa, skąpą, and Škapa

Faroese

Etymology

From Old Norse skapa (“to create”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈskɛapa]

Verb

skapa

1. (God) to create
   • í fyrstuni skapaði Guð himmalin og jørðina

     in the beginning God created the heavens and the earth (Genesis 1,1)

2. to create, make, manufacture

Conjugation

Conjugation of skapa (group v-29-30)

infinitive	skapa
supine	skapað
	present	past
first singular	skapi	skapti/ skapaði
second singular	skapar	skapti/ skapaði
third singular	skapar	skapti/ skapaði
plural	skapa	skaptu/ skapaðu
participle (a5 (a39)/a6)1	skapandi	skaptur/ skapaður
	imperative
singular	skapa!
plural	skapið!

¹Only the past participle being declined.

Gothic

Romanization

skapa

1. Romanization of 𐍃𐌺𐌰𐍀𐌰

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskaːpa/

  Rhymes: -aːpa

Etymology 1

From Old Norse skapa (“to create”).

Verb

skapa (weak verb, third-person singular past indicative skapaði, supine skapað)

1. to create

Conjugation

skapa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skapa
supine (sagnbót)		skapað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skapandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skapa	við sköpum	present (nútíð)	ég skapi	við sköpum
	þú skapar	þið skapið		þú skapir	þið skapið
	hann, hún, það skapar	þeir, þær, þau skapa		hann, hún, það skapi	þeir, þær, þau skapi
past (þátíð)	ég skapaði	við sköpuðum	past (þátíð)	ég skapaði	við sköpuðum
	þú skapaðir	þið sköpuðuð		þú skapaðir	þið sköpuðuð
	hann, hún, það skapaði	þeir, þær, þau sköpuðu		hann, hún, það skapaði	þeir, þær, þau sköpuðu
imperative (boðháttur)	skapa (þú)	skapið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skapaðu	skapiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skapast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að skapast
supine (sagnbót)		skapast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skapandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skapast	við sköpumst	present (nútíð)	ég skapist	við sköpumst
	þú skapast	þið skapist		þú skapist	þið skapist
	hann, hún, það skapast	þeir, þær, þau skapast		hann, hún, það skapist	þeir, þær, þau skapist
past (þátíð)	ég skapaðist	við sköpuðumst	past (þátíð)	ég skapaðist	við sköpuðumst
	þú skapaðist	þið sköpuðust		þú skapaðist	þið sköpuðust
	hann, hún, það skapaðist	þeir, þær, þau sköpuðust		hann, hún, það skapaðist	þeir, þær, þau sköpuðust
imperative (boðháttur)	skapast (þú)	skapist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skapastu	skapisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skapaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skapaður	sköpuð	skapað		skapaðir	skapaðar	sköpuð
accusative (þolfall)	skapaðan	skapaða	skapað		skapaða	skapaðar	sköpuð
dative (þágufall)	sköpuðum	skapaðri	sköpuðu		sköpuðum	sköpuðum	sköpuðum
genitive (eignarfall)	skapaðs	skapaðrar	skapaðs		skapaðra	skapaðra	skapaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skapaði	skapaða	skapaða		sköpuðu	sköpuðu	sköpuðu
accusative (þolfall)	skapaða	sköpuðu	skapaða		sköpuðu	sköpuðu	sköpuðu
dative (þágufall)	skapaða	sköpuðu	skapaða		sköpuðu	sköpuðu	sköpuðu
genitive (eignarfall)	skapaða	sköpuðu	skapaða		sköpuðu	sköpuðu	sköpuðu

Derived terms

• æfingin skapar meistarann

Etymology 2

Noun

skapa

1. indefinite genitive plural of skap

Noun

skapa

1. indefinite genitive plural of sköp

Norwegian Bokmål

Noun

skapa n

1. definite plural of skap

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

From Old Norse skapa. Akin to English shape.

Alternative forms

• skape

Pronunciation

• IPA^(key): /²skɑːpɑ/

Verb

skapa (present tense skapar or skaper, past tense skapa or skapte, past participle skapa or skapt, present participle skapande, imperative skap)

1. to create

Derived terms

• verdiskaping

Etymology 2

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskɑːpɑ/

Noun

skapa n

1. definite plural of skap

References

• “skapa” in The Nynorsk Dictionary.

Old Norse

Alternative forms

• skepja

Etymology

From Proto-Germanic *skapjaną (“to make, create, shape”). Cognate with Old English scieppan, Old Frisian skeppa, Old Saxon skeppian, Old High German skaffan.

Verb

skapa (singular past indicative skóp, plural past indicative skópu, past participle skapaðr)

1. to shape, make, create

Conjugation

Conjugation of skapa — active (irregular)

infinitive	skapa
present participle	skapandi
past participle	skapaðr
indicative	present	past
1st-person singular	skapi	skapaða, skóp
2nd-person singular	skapir	skapaðir, skópt
3rd-person singular	skapir	skapaði, skóp
1st-person plural	skǫpum	skǫpuðum, skópum
2nd-person plural	skapið	skǫpuðuð, skópuð
3rd-person plural	skapa	skǫpuðu, skópu
subjunctive	present	past
1st-person singular	skapa	skapaða, skœpa
2nd-person singular	skapir	skapaðir, skœpir
3rd-person singular	skapi	skapaði, skœpi
1st-person plural	skapim	skapaðim, skœpim
2nd-person plural	skapið	skapaðið, skœpið
3rd-person plural	skapi	skapaði, skœpi
imperative	present
2nd-person singular	skap
1st-person plural	skǫpum
2nd-person plural	skapið

Conjugation of skapa — mediopassive (irregular)

infinitive	skapask
present participle	skapandisk
past participle	skapazk
indicative	present	past
1st-person singular	skǫpumk	skǫpuðumk, skópumk
2nd-person singular	skapask	skapaðizk, skópzk
3rd-person singular	skapask	skapaðisk, skópsk
1st-person plural	skǫpumsk	skǫpuðumsk, skópumsk
2nd-person plural	skapizk	skǫpuðuzk, skópuzk
3rd-person plural	skapask	skǫpuðusk, skópusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	skǫpumk	skǫpuðumk, skœpumk
2nd-person singular	skapisk	skapaðisk, skœpisk
3rd-person singular	skapisk	skapaðisk, skœpisk
1st-person plural	skapimsk	skapaðimsk, skœpimsk
2nd-person plural	skapizk	skapaðizk, skœpizk
3rd-person plural	skapisk	skapaðisk, skœpisk
imperative	present
2nd-person singular	skapask
1st-person plural	skǫpumsk
2nd-person plural	skapizk

Descendants

• Icelandic: skapa, skepja
• Faroese: skapa
• Norwegian Bokmål: skape
• Norwegian Nynorsk: skape, skapa
• Old Swedish: skapa
  • Swedish: skapa
• Danish: skabe

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “skapa”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive

Old Swedish

Etymology

From Old Norse skapa, from Proto-Germanic *skapjaną.

Verb

skapa

1. to create, to produce

Conjugation

Conjugation of skapa (strong)

	present			past
infinitive	skapa			—
participle	skapandi, skapande			skapaþer, skapter
active voice	indicative	subjunctive	imperative	indicative	subjunctive
iæk	skapar	skapi, skape	—	skōp	skōpi, skōpe
þū	skapar	skapi, skape	skap	skōpt	skōpi, skōpe
han	skapar	skapi, skape	—	skōp	skōpi, skōpe
vīr	skapum, skapom	skapum, skapom	skapum, skapom	skōpum, skōpom	skōpum, skōpom
īr	skapin	skapin	skapin	skōpin	skōpin
þēr	skapa	skapin	—	skōpu, skōpo	skōpin
mediopassive voice	indicative	subjunctive	imperative	indicative	subjunctive
iæk	skapas	skapis, skapes	—	skōps	skōpis, skōpes
þū	skapas	skapis, skapes	—	skōpts	skōpis, skōpes
han	skapas	skapis, skapes	—	skōps	skōpis, skōpes
vīr	skapums, -oms	skapums, skapoms	—	skōpums, skōpoms	skōpums, skōpoms
īr	skapins	skapins	—	skōpins	skōpins
þēr	skapas	skapins	—	skōpus, skōpos	skōpins

Descendants

• Swedish: skapa

Swedish

Etymology

From Old Swedish skapa, from Old Norse skapa (“to create”), from Proto-Germanic *skapjaną. Related to German schaffen and English shape.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• IPA^(key): /skɑːpa/

Verb

skapa (present skapar, preterite skapade, supine skapat, imperative skapa)

1. to create; to make, to manufacture; to put into existence, chiefly by a creative act

Usage notes

• As an antiquated past participle, skapt is also used. See also förena

Conjugation

Conjugation of skapa (weak)

	active		passive
infinitive	skapa		skapas
supine	skapat		skapats
imperative	skapa		—
imper. plural1	skapen		—
	present	past	present	past
indicative	skapar	skapade	skapas	skapades
ind. plural1	skapa	skapade	skapas	skapades
subjunctive2	skape	skapade	skapes	skapades
present participle		skapande
past participle		skapad

¹ Archaic. ² Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Conjugation of skapa (class 6 strong, archaic)

	active		passive
infinitive	skapa		skapas
supine	skapat		skapats
imperative	skapa		—
imper. plural1	skapan		—
	present	past	present	past
indicative	skapar	skop	skapas	skops
ind. plural1	skapa	skopo	skapas	skopos
subjunctive2	skapa	skope	skapas	skopes
present participle		skapande
past participle		skapt, skapad

¹ Archaic. ² Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Related terms

• återskapa
• skapare
• skapelse

Further reading

• skapa in Svensk ordbok.

Anagrams

• kapas