opbouwen

Dutch

Etymology

From op +‎ bouwen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔpˌbɑu̯.ə(n)/
• Hyphenation: op‧bou‧wen

• Audio:

  (file)

Verb

opbouwen

1. to build, to build up
2. to increase, to phase in

   Antonym: afbouwen

Conjugation

Conjugation of opbouwen (weak, separable)
infinitive	opbouwen
past singular	bouwde op
past participle	opgebouwd
infinitive	opbouwen
gerund	opbouwen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	bouw op	bouwde op	opbouw	opbouwde
2nd person sing. (jij)	bouwt op, bouw op2	bouwde op	opbouwt	opbouwde
2nd person sing. (u)	bouwt op	bouwde op	opbouwt	opbouwde
2nd person sing. (gij)	bouwt op	bouwde op	opbouwt	opbouwde
3rd person singular	bouwt op	bouwde op	opbouwt	opbouwde
plural	bouwen op	bouwden op	opbouwen	opbouwden
subjunctive sing.1	bouwe op	bouwde op	opbouwe	opbouwde
subjunctive plur.1	bouwen op	bouwden op	opbouwen	opbouwden
imperative sing.	bouw op
imperative plur.1	bouwt op
participles	opbouwend	opgebouwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• wederopbouw

Anagrams

• bouwen op