afbouwen

Dutch

Etymology

From af +‎ bouwen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌbɑu̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧bou‧wen

Verb

afbouwen

1. to finish building
2. to reduce, to phase out

   Antonym: opbouwen

Conjugation

Conjugation of afbouwen (weak, separable)
infinitive	afbouwen
past singular	bouwde af
past participle	afgebouwd
infinitive	afbouwen
gerund	afbouwen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	bouw af	bouwde af	afbouw	afbouwde
2nd person sing. (jij)	bouwt af, bouw af2	bouwde af	afbouwt	afbouwde
2nd person sing. (u)	bouwt af	bouwde af	afbouwt	afbouwde
2nd person sing. (gij)	bouwt af	bouwde af	afbouwt	afbouwde
3rd person singular	bouwt af	bouwde af	afbouwt	afbouwde
plural	bouwen af	bouwden af	afbouwen	afbouwden
subjunctive sing.1	bouwe af	bouwde af	afbouwe	afbouwde
subjunctive plur.1	bouwen af	bouwden af	afbouwen	afbouwden
imperative sing.	bouw af
imperative plur.1	bouwt af
participles	afbouwend	afgebouwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afbouw