mrzeć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *mertì (stem *mьr-), from Proto-Balto-Slavic *mertéi, from Proto-Indo-European *mr̥-yé-tor, ye-present of *mer- (“to die”).

Pronunciation

IPA^(key): /ˈmʐɛt͡ɕ/
Audio: (file)
Rhymes: -ɛt͡ɕ
Syllabification: mrzeć

Verb

mrzeć impf (perfective zemrzeć)

(intransitive, literary) to die (to stop living)
Synonyms: see Thesaurus:umierać

Conjugation

Conjugation of mrzeć impf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		mrzeć
present tense	1^st	mrę			mrzemy
	2^nd	mrzesz			mrzecie
	3^rd	mrze			mrą
	impersonal	mrze się
past tense	1^st	marłem, -(e)m marł	marłam, -(e)m marła	marłom, -(e)m marło	marliśmy, -(e)śmy marli	marłyśmy, -(e)śmy marły
	2^nd	marłeś, -(e)ś marł	marłaś, -(e)ś marła	marłoś, -(e)ś marło	marliście, -(e)ście marli	marłyście, -(e)ście marły
	3^rd	marł	marła	marło	marli	marły
	impersonal	marto
future tense	1^st	będę marł, będę mrzeć	będę marła, będę mrzeć	będę marło, będę mrzeć	będziemy marli, będziemy mrzeć	będziemy marły, będziemy mrzeć
	2^nd	będziesz marł, będziesz mrzeć	będziesz marła, będziesz mrzeć	będziesz marło, będziesz mrzeć	będziecie marli, będziecie mrzeć	będziecie marły, będziecie mrzeć
	3^rd	będzie marł, będzie mrzeć	będzie marła, będzie mrzeć	będzie marło, będzie mrzeć	będą marli, będą mrzeć	będą marły, będą mrzeć
	impersonal	będzie mrzeć się
conditional	1^st	marłbym, bym marł	marłabym, bym marła	marłobym, bym marło	marlibyśmy, byśmy marli	marłybyśmy, byśmy marły
	2^nd	marłbyś, byś marł	marłabyś, byś marła	marłobyś, byś marło	marlibyście, byście marli	marłybyście, byście marły
	3^rd	marłby, by marł	marłaby, by marła	marłoby, by marło	marliby, by marli	marłyby, by marły
	impersonal	marto by
imperative	1^st	niech mrę			mrzyjmy
	2^nd	mrzyj			mrzyjcie
	3^rd	niech mrze			niech mrą
active adjectival participle		mrący	mrąca	mrące	mrący	mrące
contemporary adverbial participle		mrąc
verbal noun		marcie

Derived terms

verbs

adjectives

nouns

Related terms