zemrzeć

Polish

Etymology

From ze- +‎ mrzeć. Cognate with Czech zemřít, Serbo-Croatian izùmrijēti, Bulgarian измра́ (izmrá), Latin ēmorior.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzɛ.mʐɛt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛmʐɛt͡ɕ
• Syllabification: ze‧mrzeć

Verb

zemrzeć pf (imperfective mrzeć)

1. (intransitive, literary) to die (to stop living)

   Synonyms: see Thesaurus:umierać

Conjugation

Conjugation of zemrzeć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zemrzeć
future tense	1st	zemrę			zemrzemy
	2nd	zemrzesz			zemrzecie
	3rd	zemrze			zemrą
	impersonal	zemrze się
past tense	1st	zmarłem, -(e)m zmarł	zmarłam, -(e)m zmarła	zmarłom, -(e)m zmarło	zmarliśmy, -(e)śmy zmarli	zmarłyśmy, -(e)śmy zmarły
	2nd	zmarłeś, -(e)ś zmarł	zmarłaś, -(e)ś zmarła	zmarłoś, -(e)ś zmarło	zmarliście, -(e)ście zmarli	zmarłyście, -(e)ście zmarły
	3rd	zmarł	zmarła	zmarło	zmarli	zmarły
	impersonal	zmarto
conditional	1st	zmarłbym, bym zmarł	zmarłabym, bym zmarła	zmarłobym, bym zmarło	zmarlibyśmy, byśmy zmarli	zmarłybyśmy, byśmy zmarły
	2nd	zmarłbyś, byś zmarł	zmarłabyś, byś zmarła	zmarłobyś, byś zmarło	zmarlibyście, byście zmarli	zmarłybyście, byście zmarły
	3rd	zmarłby, by zmarł	zmarłaby, by zmarła	zmarłoby, by zmarło	zmarliby, by zmarli	zmarłyby, by zmarły
	impersonal	zmarto by
imperative	1st	niech zemrę			zemrzyjmy
	2nd	zemrzyj			zemrzyjcie
	3rd	niech zemrze			niech zemrą
anterior adverbial participle		zmarłszy
verbal noun		zmarcie

Further reading

• zemrzeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zemrzeć in Polish dictionaries at PWN