mianowicie

Old Polish

Etymology

From *mianowity + -ie, from mianować. First attested in 1498.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /mjanɔvit͡ɕɛ/
• IPA^(key): (15^th CE) /mjanɔvit͡ɕɛ/

Adverb

mianowicie

1. by name
   • 1858 [1498], Wacław Aleksander Maciejowski, editor, Historia prawodawstw słowiańskich‎^[1], 2 edition, volume VI, page 274:

     Vedlvg stharodawnego obiczayv Wislą, Bugiem y Narwią (pro Wisla, Bug y Narew) kazdemv mayą bicz dobrowolne plinączemv, kromia zadnego czla... Po Swiąthkach wsem plinączem thes w kazdem yazv na *thiech rzekach myanowiczie wipisanych (omnibus defluentibus per dictos flouvios) thes ma bicz wydana dziora, kądibi plinącz mogli

     [Według starodawnego obyczaju Wisła, Bug[iem] i Nar[e]w[ią] każdemu mają być dobrowolne płynącemu, kromia żadnego cła... Po Świątkach wszem płynącem też w każdem jazu na tech rzekach mianowicie wypisanych (omnibus defluentibus per dictos flouvios) też ma być wydana dziora, kędyby płynąć mogli]

Related terms

(nouns):

• miano
• mianowanie

(verbs):

• mianować impf

Descendants

• Polish: mianowicie
• Silesian: mianowcie

References

• Boryś, Wiesław (2005) “mianować”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• Mańczak, Witold (2017) “mianować”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
• Bańkowski, Andrzej (2000) “mianowicie”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “mianowicie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Alternative forms

• mienowicie (Middle Polish)

Etymology

Inherited from Old Polish mianowicie. By surface analysis, mianowity +‎ -ie.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mja.nɔˈvi.t͡ɕɛ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /mja.nɔˈvi.t͡ɕɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ɕɛ
• Syllabification: mia‧no‧wi‧cie

Particle

mianowicie

1. namely (specifically; that is to say)

   Near-synonyms: a więc, czyli, eo ipso, inaczej, inaczej mówiąc, innymi słowy, jednym słowem, krótko mówiąc, przeto, słowem, tedy, to jest, toteż, to znaczy, tym samym, więc, w takim razie, w takim układzie, zatem, znaczy, znaczy się

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), mianowicie is one of the most used words in Polish, appearing 31 times in scientific texts, 9 times in news, 23 times in essays, 1 time in fiction, and 4 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 68 times, making it the 947th most common word in a corpus of 500,000 words.

Adverb

mianowicie (not generally comparable, comparative mianowiciej, superlative najmianowiciej)

1. (obsolete) namely (especially, above all)

   Synonym: zwłaszcza

2. (obsolete) definitely (without doubt)

   Synonym: pewnie

3. (Middle Polish) clearly (in an obvious way, clearly speaking, unambiguously)

   Synonym: pewnie

4. (Middle Polish) by name

   Synonym: imiennie

Further reading

• mianowicie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• mianowicie in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “mianowicie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “MIANOWICIE”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 04.01.2022
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “mianowicie”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “mianowicie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “mianowicie”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 940