mæla

Faroese

Etymology

From Old Norse mæla.

Verb

mæla

1. to speak, to say
2. to recommend

Conjugation

Conjugation of mæla (group v-2-1)
infinitive	mæla
supine	mælt
participle (a7/a5)1	mælandi	mæltur/ mældur
	present	past
first singular	mæli	mælti/ mældi
second singular	mælir	mælti/ mældi
third singular	mælir	mælti/ mældi
plural	mæla	mæltu/ mældu
	imperative
singular	mæl!
plural	mælið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmaiːla/
• Rhymes: -aiːla

Etymology 1

From Old Norse mæla, from Proto-Germanic *maþlijaną.

Verb

mæla (weak verb, third-person singular past indicative mælti, supine mælt)

1. to speak, to say, to talk

Conjugation

mæla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að mæla
supine (sagnbót)		mælt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		mælandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég mæli	við mælum	present (nútíð)	ég mæli	við mælum
	þú mælir	þið mælið		þú mælir	þið mælið
	hann, hún, það mælir	þeir, þær, þau mæla		hann, hún, það mæli	þeir, þær, þau mæli
past (þátíð)	ég mælti	við mæltum	past (þátíð)	ég mælti	við mæltum
	þú mæltir	þið mæltuð		þú mæltir	þið mæltuð
	hann, hún, það mælti	þeir, þær, þau mæltu		hann, hún, það mælti	þeir, þær, þau mæltu
imperative (boðháttur)	mæl (þú)	mælið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	mæltu	mæliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

mælast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að mælast
supine (sagnbót)		mælst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		mælandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég mælist	við mælumst	present (nútíð)	ég mælist	við mælumst
	þú mælist	þið mælist		þú mælist	þið mælist
	hann, hún, það mælist	þeir, þær, þau mælast		hann, hún, það mælist	þeir, þær, þau mælist
past (þátíð)	ég mæltist	við mæltumst	past (þátíð)	ég mæltist	við mæltumst
	þú mæltist	þið mæltust		þú mæltist	þið mæltust
	hann, hún, það mæltist	þeir, þær, þau mæltust		hann, hún, það mæltist	þeir, þær, þau mæltust
imperative (boðháttur)	mælst (þú)	mælist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	mælstu	mælisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

mæltur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	mæltur	mælt	mælt		mæltir	mæltar	mælt
accusative (þolfall)	mæltan	mælta	mælt		mælta	mæltar	mælt
dative (þágufall)	mæltum	mæltri	mæltu		mæltum	mæltum	mæltum
genitive (eignarfall)	mælts	mæltrar	mælts		mæltra	mæltra	mæltra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	mælti	mælta	mælta		mæltu	mæltu	mæltu
accusative (þolfall)	mælta	mæltu	mælta		mæltu	mæltu	mæltu
dative (þágufall)	mælta	mæltu	mælta		mæltu	mæltu	mæltu
genitive (eignarfall)	mælta	mæltu	mælta		mæltu	mæltu	mæltu

Derived terms

• ummæli
• mæla með

Related terms

• mál

Etymology 2

From Old Norse mæla, from Proto-Germanic *mēlijaną.

Verb

mæla (weak verb, third-person singular past indicative mældi, supine mælt)

1. to measure

Conjugation

mæla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að mæla
supine (sagnbót)		mælt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		mælandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég mæli	við mælum	present (nútíð)	ég mæli	við mælum
	þú mælir	þið mælið		þú mælir	þið mælið
	hann, hún, það mælir	þeir, þær, þau mæla		hann, hún, það mæli	þeir, þær, þau mæli
past (þátíð)	ég mældi	við mældum	past (þátíð)	ég mældi	við mældum
	þú mældir	þið mælduð		þú mældir	þið mælduð
	hann, hún, það mældi	þeir, þær, þau mældu		hann, hún, það mældi	þeir, þær, þau mældu
imperative (boðháttur)	mæl (þú)	mælið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	mældu	mæliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

mælast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að mælast
supine (sagnbót)		mælst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		mælandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég mælist	við mælumst	present (nútíð)	ég mælist	við mælumst
	þú mælist	þið mælist		þú mælist	þið mælist
	hann, hún, það mælist	þeir, þær, þau mælast		hann, hún, það mælist	þeir, þær, þau mælist
past (þátíð)	ég mældist	við mældumst	past (þátíð)	ég mældist	við mældumst
	þú mældist	þið mældust		þú mældist	þið mældust
	hann, hún, það mældist	þeir, þær, þau mældust		hann, hún, það mældist	þeir, þær, þau mældust
imperative (boðháttur)	mælst (þú)	mælist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	mælstu	mælisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

mældur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	mældur	mæld	mælt		mældir	mældar	mæld
accusative (þolfall)	mældan	mælda	mælt		mælda	mældar	mæld
dative (þágufall)	mældum	mældri	mældu		mældum	mældum	mældum
genitive (eignarfall)	mælds	mældrar	mælds		mældra	mældra	mældra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	mældi	mælda	mælda		mældu	mældu	mældu
accusative (þolfall)	mælda	mældu	mælda		mældu	mældu	mældu
dative (þágufall)	mælda	mældu	mælda		mældu	mældu	mældu
genitive (eignarfall)	mælda	mældu	mælda		mældu	mældu	mældu

Derived terms

• mæling
• mælieining

Related terms

• mál

Etymology 3

Noun

mæla

1. inflection of mælir:
   1. indefinite accusative plural
   2. indefinite genitive plural

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

From Old Norse mæla (“to utter”), from Proto-Germanic *maþlijaną.

Alternative forms

• mæle (e-infinitive)

Pronunciation

• IPA^(key): /²meːlɑ/

Verb

mæla (present tense mæler, past tense mælte, past participle mælt, passive infinitive mælast, present participle mælande, imperative mæl)

1. to say, utter

Etymology 2

From Old Norse mæla (“to measure”).

Alternative forms

• mæle (e-infinitive)

Verb

mæla (present tense mæler, past tense mælte, past participle mælt, passive infinitive mælast, present participle mælande, imperative mæl)

1. to measure ((pre-2012) alternative form of måla)

Etymology 3

Unknown.

Alternative forms

• mæle (e-infinitive)

Verb

mæla (present tense mæler, past tense mælte, past participle mælt, passive infinitive mælast, present participle mælande, imperative mæl)

1. (transitive, colloquial) to kick, throw, or beat (a ball) forcefully and aimlessly

Etymology 4

See the etymology of the corresponding lemma form.

Alternative forms

• mæli (dated)

Pronunciation

• IPA^(key): /²meːlɑ/

Noun

mæla n

1. definite plural of mæle

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *maþlijaną.

Verb

mæla

1. to speak

Conjugation

Conjugation of mæla — active (weak class 1)

infinitive	mæla
present participle	mælandi
past participle	mæltr
indicative	present	past
1st-person singular	mæli	mælta
2nd-person singular	mælir	mæltir
3rd-person singular	mælir	mælti
1st-person plural	mælum	mæltum
2nd-person plural	mælið	mæltuð
3rd-person plural	mæla	mæltu
subjunctive	present	past
1st-person singular	mæla	mælta
2nd-person singular	mælir	mæltir
3rd-person singular	mæli	mælti
1st-person plural	mælim	mæltim
2nd-person plural	mælið	mæltið
3rd-person plural	mæli	mælti
imperative	present
2nd-person singular	mæl, mæli
1st-person plural	mælum
2nd-person plural	mælið

Conjugation of mæla — mediopassive (weak class 1)

infinitive	mælask
present participle	mælandisk
past participle	mælzk
indicative	present	past
1st-person singular	mælumk	mæltumk
2nd-person singular	mælisk	mæltisk
3rd-person singular	mælisk	mæltisk
1st-person plural	mælumsk	mæltumsk
2nd-person plural	mælizk	mæltuzk
3rd-person plural	mælask	mæltusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	mælumk	mæltumk
2nd-person singular	mælisk	mæltisk
3rd-person singular	mælisk	mæltisk
1st-person plural	mælimsk	mæltimsk
2nd-person plural	mælizk	mæltizk
3rd-person plural	mælisk	mæltisk
imperative	present
2nd-person singular	mælsk, mælisk
1st-person plural	mælumsk
2nd-person plural	mælizk

Descendants

• Icelandic: mæla
• Faroese: mæla
• Norwegian Nynorsk: mæla
• Norwegian Bokmål: mæle
• Old Swedish: mǣla, mælla
  • Swedish: mäla
• Old Danish: mælæ
  • Scanian: mæla, møla, mælla
  • Danish: mæle
• Gutnish: melä

Old Swedish

Etymology

From Old Norse mæla, from Proto-Germanic *maþlijaną.

Verb

mǣla

1. to speak, utter

Conjugation

Conjugation of mǣla (weak)

	present			past
infinitive	mǣla			—
participle	mǣlandi, mǣlande			mǣlter
active voice	indicative	subjunctive	imperative	indicative	subjunctive
iæk	mǣlir	mǣli, mǣle	—	mǣlti, mǣlte	mǣlti, mǣlte
þū	mǣlir	mǣli, mǣle	mǣl	mǣlti, mǣlte	mǣlti, mǣlte
han	mǣlir	mǣli, mǣle	—	mǣlti, mǣlte	mǣlti, mǣlte
vīr	mǣlum, mǣlom	mǣlum, mǣlom	mǣlum, mǣlom	mǣltum, mǣltom	mǣltum, mǣltom
īr	mǣlin	mǣlin	mǣlin	mǣltin	mǣltin
þēr	mǣla	mǣlin	—	mǣltu, mǣlto	mǣltin
mediopassive voice	indicative	subjunctive	imperative	indicative	subjunctive
iæk	mǣlis	mǣlis, mǣles	—	mǣltis, mǣltes	mǣltis, mǣltes
þū	mǣlis	mǣlis, mǣles	—	mǣltis, mǣltes	mǣltis, mǣltes
han	mǣlis	mǣlis, mǣles	—	mǣltis, mǣltes	mǣltis, mǣltes
vīr	mǣlums, mǣloms	mǣlums, mǣloms	—	mǣltums, mǣltoms	mǣltums, mǣltoms
īr	mǣlins	mǣlins	—	mǣltins	mǣltins
þēr	mǣlas	mǣlins	—	mǣltus, mǣltos	mǣltins

Descendants

• Swedish: mäla

References

• mäla in Knut Fredrik Söderwall, Ordbok öfver svenska medeltids-språket, del 2:1: M-T