From Wiktionary, the free dictionary
increpo
first-person singular present indicative of increpar
From in- + crepō .
increpō (present infinitive increpāre , perfect active increpuī or increpāvī , supine increpitum or increpātum ) ; first conjugation
to rattle , twang or make a similar noise ; to cause to give forth a sound , sound , resound
8 CE ,
Ovid ,
Fasti 6.812 :
annuit Alcīdēs increpuit que lyram Alcides nodded assent and sounded [his] lyre. (Alcides: Alternate name for Hercules . The extant text of Ovid’s Fasti (poem) includes only the first six months of the Roman year; this is the final line for June.)
to rebuke , chide , protest , complain
Synonyms: obiūrgō , castīgō , accūsō , corripiō , incūsō , obloquor , exprobrō , arripiō , pulsō , acclāmō , inclāmō , animadverto , īnsector , reprehendō , arguō
( poetic ) to exhort , stimulate , urge
Synonyms: sollicitor , perpello , eccito , instigo , instinguo , adhortor , excito , excio , cieo , molior , ago
indicative
singular
plural
first
second
third
first
second
third
active
present
increpō
increpās
increpat
increpāmus
increpātis
increpant
imperfect
increpābam
increpābās
increpābat
increpābāmus
increpābātis
increpābant
future
increpābō
increpābis
increpābit
increpābimus
increpābitis
increpābunt
perfect
increpuī , increpāvī
increpuistī , increpāvistī
increpuit , increpāvit
increpuimus , increpāvimus
increpuistis , increpāvistis
increpuēre , increpuērunt , increpāvērunt , increpāvēre
pluperfect
increpueram , increpāveram
increpuerās , increpāverās
increpuerat , increpāverat
increpuerāmus , increpāverāmus
increpuerātis , increpāverātis
increpuerant , increpāverant
future perfect
increpuerō , increpāverō
increpueris , increpāveris
increpuerit , increpāverit
increpuerimus , increpāverimus
increpueritis , increpāveritis
increpuerint , increpāverint
passive
present
increpor
increpāre , increpāris
increpātur
increpāmur
increpāminī
increpantur
imperfect
increpābar
increpābāre , increpābāris
increpābātur
increpābāmur
increpābāminī
increpābantur
future
increpābor
increpābere , increpāberis
increpābitur
increpābimur
increpābiminī
increpābuntur
perfect
increpitus or increpātus + present active indicative of sum
pluperfect
increpitus or increpātus + imperfect active indicative of sum
future perfect
increpitus or increpātus + future active indicative of sum
subjunctive
singular
plural
first
second
third
first
second
third
active
present
increpem
increpēs
increpet
increpēmus
increpētis
increpent
imperfect
increpārem
increpārēs
increpāret
increpārēmus
increpārētis
increpārent
perfect
increpuerim , increpāverim
increpuerīs , increpāverīs
increpuerit , increpāverit
increpuerīmus , increpāverīmus
increpuerītis , increpāverītis
increpuerint , increpāverint
pluperfect
increpuissem , increpāvissem
increpuissēs , increpāvissēs
increpuisset , increpāvisset
increpuissēmus , increpāvissēmus
increpuissētis , increpāvissētis
increpuissent , increpāvissent
passive
present
increper
increpēre , increpēris
increpētur
increpēmur
increpēminī
increpentur
imperfect
increpārer
increpārēre , increpārēris
increpārētur
increpārēmur
increpārēminī
increpārentur
perfect
increpitus or increpātus + present active subjunctive of sum
pluperfect
increpitus or increpātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative
singular
plural
first
second
third
first
second
third
active
present
—
increpā
—
—
increpāte
—
future
—
increpātō
increpātō
—
increpātōte
increpantō
passive
present
—
increpāre
—
—
increpāminī
—
future
—
increpātor
increpātor
—
—
increpantor
increpāre
increpārī
increpāns
—
increpitūrum esse , increpātūrum esse
increpitum īrī , increpātum īrī
increpitūrus , increpātūrus
increpandus
increpuisse , increpāvisse
increpitum esse , increpātum esse
—
increpitus , increpātus
—
increpitum fore , increpātum fore
—
—
increpitūrum fuisse , increpātūrum fuisse
—
—
—
increpandī
increpandō
increpandum
increpandō
increpitum , increpātum
increpitū , increpātū
“increpo ”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879 ) A Latin Dictionary , Oxford: Clarendon Press
increpo in Enrico Olivetti, editor (2003-2025 ), Dizionario Latino , Olivetti Media Communication
“increpo ”, in Charlton T. Lewis (1891 ) An Elementary Latin Dictionary , New York: Harper & Brothers
increpo in Gaffiot, Félix (1934 ) Dictionnaire illustré latin-français , Hachette.
IPA (key ) : /inˈkɾepo/ [ĩŋˈkɾe.po]
Rhymes: -epo
Syllabification: in‧cre‧po
increpo
first-person singular present indicative of increpar