bijvoegen

Dutch

Etymology

From bij +‎ voegen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɛi̯ˌvu.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bij‧voe‧gen

Verb

bijvoegen

1. (transitive) to add, to include, to attach
2. (transitive) to enclose

Conjugation

Conjugation of bijvoegen (weak, separable)
infinitive	bijvoegen
past singular	voegde bij
past participle	bijgevoegd
infinitive	bijvoegen
gerund	bijvoegen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	voeg bij	voegde bij	bijvoeg	bijvoegde
2nd person sing. (jij)	voegt bij, voeg bij2	voegde bij	bijvoegt	bijvoegde
2nd person sing. (u)	voegt bij	voegde bij	bijvoegt	bijvoegde
2nd person sing. (gij)	voegt bij	voegde bij	bijvoegt	bijvoegde
3rd person singular	voegt bij	voegde bij	bijvoegt	bijvoegde
plural	voegen bij	voegden bij	bijvoegen	bijvoegden
subjunctive sing.1	voege bij	voegde bij	bijvoege	bijvoegde
subjunctive plur.1	voegen bij	voegden bij	bijvoegen	bijvoegden
imperative sing.	voeg bij
imperative plur.1	voegt bij
participles	bijvoegend	bijgevoegd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bijvoeglijk

Anagrams

• voegen bij