biegnik

Polish

Etymology

From bieg +‎ -nik. First attested in 1825.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbjɛɡ.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɡɲik
• Syllabification: bieg‧nik

Noun

biegnik m inan

1. (music) run (a rapid passage in music, especially along a scale)

Declension

Declension of biegnik

	singular	plural
nominative	biegnik	biegniki
genitive	biegnika	biegników
dative	biegnikowi	biegnikom
accusative	biegnik	biegniki
instrumental	biegnikiem	biegnikami
locative	biegniku	biegnikach
vocative	biegniku	biegniki

Derived terms

(adjective):

• biegnikowy

Related terms

(adjectives):

• biegły
• biegowy
• biegunowy

(adverbs):

• biegle
• biegowo
• biegunowo

(nouns):

• bieg
• biegacz
• biegaczka
• bieganina
• biegła
• biegłość
• biegły
• biegówka
• biegun
• biegunka
• biegunowość
• biegus

(verbs):

• biec impf, pobiec pf
• biegać impf

Further reading

• biegnik in Polish dictionaries at PWN