ศุภอักษร

Thai

Etymology

From ศุภ (sùp-pá-, “excellence; goodness; prosperity”) +‎ อักษร (àk-sɔ̌ɔn, “document; letter; message”).

Pronunciation

Orthographic		ศุภอักษร ɕ u bʰ ɒ ạ k ʂ r
Phonemic		สุบ-พะ-อัก-สอน s u ɓ – b a – ɒ ạ k – s ɒ n
Romanization	Paiboon	sùp-pá-àk-sɔ̌ɔn
	Royal Institute	sup-pha-ak-son
(standard) IPA^(key)		/sup̚˨˩.pʰa˦˥.ʔak̚˨˩.sɔːn˩˩˦/^(R)

Noun

ศุภอักษร • (sùp-pá-àk-sɔ̌ɔn)

(historical) formal letter to or from a foreign ruler or the ruler of a vassal state.
- 1869, เจ้าพระยาทิพากรวงศมหาโกษาธิบดี (ขำ บุนนาค), “๑๒๗. พระยาสุเรนทรราชเสนาเชิญศุภอักษรไปเชียงใหม่”, in พระราชพงศาวดาร กรุงรัตนโกสินทร์ รัชชกาลที่ ๓ ฉะบับเจ้าพระยาทิพากรวงศ์‎^[1], Bangkok: โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร, published 1938, retrieved 2019-07-13:
  
  ลุ ศักราช ๑ ๒ ๐ ๑ ปี กุน เอกศก เป็น ปี ที่ ๑ ๖ ณ วัน เดือน ๕ ขึ้น ๓ ค่ำ โปรด ให้พระยา สุเรนทร ราช เสนา นาย พล พ่าย มหาดเล็ก เป็น ข้าหลวง เชิญศุภอักษรขึ้น ไป ถึง พระยา เชียงใหม่ พระยา ละคร พระยา ลำพูน ให้ชำระ เงิน คืน ให้แก่ลูกค้า พวก อังกฤษ
  lú sàk-gà-ràat · pan sɔ̌ɔng rɔ́ɔi èt · bpii gun · èek-gà-sòk · bpen bpii tîi · sìp hòk · ná · wan dʉʉan · hâa · kʉ̂n · sǎam · kâm · bpròot hâi prá-yaa sù-reen râat-chá sěe-naa · naai pon-lá pâai · má-hàat-lék · bpen kâa-lǔuang chəən sùp-pá-àk-sɔ̌ɔn kʉ̂n bpai tʉ̌ng prá-yaa chiiang-mài · prá-yaa lá-kɔɔn · prá-yaa lam-puun · hâi cham-rá ngən kʉʉn hâi gɛ̀ɛ lûuk-káa pûuak ang-grìt
  [Once it] reached the year 1201, the Year of the Pig, Year One, being the 16th year [of this reign]; on the 3rd day of the waxing moon of the 5th month, [His Majesty] kindly appointed Phraya Suren Ratchasena and Nai Phonlaphai the page as royal officials carrying a letter of prosperity up to [the] Phraya [of] Chiang Mai, [the] Phraya [of] La-khon, [and the] Phraya [of] Lamphun, [which] ordered them to pay the money back to the merchants [from] the English faction.