พระพุทธเจ้าข้า
Thai
[edit]Etymology
[edit]From พระพุทธเจ้า (prá-pút-tá-jâao, “Buddha”, literally “His Holiness the Awakened One, the Lord”) + ข้า (kâa, “a first person pronoun”); roughly translated as “My Buddha”; “Buddha” referring to the royal person addressed.
Pronunciation
[edit]| Orthographic | พระพุทธเจ้าข้า b r a b u d dʰ e t͡ɕ ˆ ā kʰ ˆ ā | |
| Phonemic | พฺระ-พุด-ทะ-จ้าว-ข้า b ̥ r a – b u ɗ – d a – t͡ɕ ˆ ā w – kʰ ˆ ā | |
| Romanization | Paiboon | prá-pút-tá-jâao-kâa |
| Royal Institute | phra-phut-tha-chao-kha | |
| (standard) IPA(key) | /pʰra˦˥.pʰut̚˦˥.tʰa˦˥.t͡ɕaːw˥˩.kʰaː˥˩/(R) | |
Particle
[edit]พระพุทธเจ้าข้า • (prá-pút-tá-jâao-kâa)
- (formal, royal, men's speech) a particle used to express affirmation or assent or to politely end any expression, employed by a male when addressing a high-ranking royal person.
Derived terms
[edit]Related terms
[edit]- กระหม่อม (grà-mɔ̀m)
- ขอรับ (kɔ̌ɔ-ráp)
- ขอรับกระผม
- ขอรับกระหม่อม
- ขอรับผม
- จะมะคะ
- เจ้าข้า (jâo-kâa)
- เจ้าค่ะ (jâo-kâ)
- พระเจ้าข้า
- พ่ะย่ะค่ะ (pâ-yâ-kâ)
- เพคะ
Anagrams
[edit]Anagrams
- ข้าพระพุทธเจ้า (kâa-prá-pút-tá-jâao)