ป่วย

Thai

ป่วย • (bpùai) (abstract noun การป่วย or ความป่วย)

to be or become sick, ill, or ailing; to undergo a certain unfavourable condition.
(archaic) to waste, to worsen, to ruin, to render useless or void; to be or become wasted, worse, ruined, useless, or void.
- Circa 15th century, “โคลงยวนพ่าย”, in ราชบัณฑิตยสถาน (2001) พจนานุกรมศัพท์วรรณคดีไทย สมัยอยุธยา โคลงยวนพ่าย, Bangkok: ราชบัณฑิตยสถาน, →ISBN, page 135:
  นาย เอย อยาป่วยก้ยว กล พราง พรอก เลย
  naai əəi yaa bpùai gîao · gon praang · prɔ̂ɔk ləəi
  O men, waste not [your time] prevaricating [as if] uttering a hidden fraud [unto me].
- Circa 15th century, “โคลงยวนพ่าย”, in ราชบัณฑิตยสถาน (2001) พจนานุกรมศัพท์วรรณคดีไทย สมัยอยุธยา โคลงยวนพ่าย, Bangkok: ราชบัณฑิตยสถาน, →ISBN, page 149:
  แปร เป็นป่วยเพราะ พัน มโน ราช ไข ปตู เอา ข้า บาป บร
  bprɛɛ bpen bpùai prɔ́ pan · má-noo râat · kǎi bpà-dtuu ao kâa bàap bɔɔn
  [Their efforts] turned to be vain as Phan Mano Rat opened the gate [and] led the members of the evil opponent [host in].

1